Een Duitse dienstplichtige bracht in de hongerwinter vanuit de Achterhoek voedselpakketten naar Amsterdam. Met gevaar voor eigen leven, want het was natuurlijk niet de bedoeling. Deze jongeman was ingekwartierd in Vorden en raakte in contact met een Nederlander, wiens zoon vanochtend in De Volkskrant schreef.
Misschien is hij gesneuveld en liet ook hij bedroefde familieleden achter, slachtoffers van een verkeerd systeem. Mogelijk ligt hij begraven op het kerkhof in Vorden.
Nederlanders zijn gedurende de hele oorlog volkomen laf geweest. De meesten waren te schijterig om één vinger uit te steken tijdens de oorlog. Nederland had de hoogste dichtheid van opgepakte joden. Maar als er in de klas over de oorlog wordt gesproken, dan is ieders opa ineens een oorlogsheld. Do ist der Bahnhof. En om nog maar eens te benadrukken hoe goed de Nederlanders waren, waren de anderen allemaal fout.
Ambtsdragers die in functie waren toen de oorlog uitbrak en probeerden er nog iets van te maken, kregen na de oorlog het verwijt geheuld te hebben met de vijand. Zij zijn gelukkig al ten dele gerehabiliteerd. Voor zover dat rechtvaardig was althans - je hebt mij niet horen zeggen dat iedereen iets goeds in zich heeft, of soortgelijk D66-geneuzel.
De Duitsers waren fout, ja. Maar zeker tegen het einde van de oorlog is deze aan Duitse kant gevochten door dienstplichtige jongens van soms nog geen zestien jaar oud en geen andere keuze hadden. De jongen uit de Volkskrantbrief maakte binnen zijn lotsbestemming desondanks wél de keuze voor het goede. We mogen hem niet herdenken omdat hij aan de verkeerde kant van de grens geboren is. En zo weigeren we na te denken over de oorsprong van het kwaad.
Er zijn niet zo veel mensen die 'goed' zijn geweest in de oorlog, zeker niet in Nederland. Misschien dat daar ook de nationale volkssport vandaan komt andere mensen als fout te bestempelen. Of ze nou PVV'ers of Duitsers zijn, het maakt de gemiddelde Nederlander geen klap uit. En juist daardoor ga ik de mens alleen nog maar meer verachten.