Man. Man. Man. Of moet dat zijn: vrouw, vrouw, vrouw?
De vrouw die nogal een hechte relatie heeft met Palestijnse leiders -- als er ergens een cultuur is waarin vrouwen
niet vrij zijn dan is het de Palestijnse -- geeft haar eigen land, Nederland dus, maar weer even lekker een veeg uit de pan in gesprek met De Volkskrant. Volgens mevrouw doen wij Nederlanders namelijk veel te weinig om vrouwen te helpen.
Ofzo:
Wat mij opvalt: Nederland loopt achter. Ons zelfbeeld klopt niet. We denken van alles te doen voor vrouwen internationaal, maar we mogen best wel een toontje lager zingen als we ons vergelijken met landen binnen de EU, binnen de OESO. Het aantal vrouwen dat werkt, arbeidsparticipatie, vrouwen in de top... we lopen achter. Ik denk dat we op sommige fronten best wel conservatief zijn. Dat mag, dat is een keuze, maar ik zal mij er voor blijven inzetten om dat te veranderen. We moeten aanmoedigen, aanmoedigen, aanmoedigen. En rolmodellen hebben.
Met andere woorden, als vrouwen er vrijwillig voor kiezer om zich bezig te houden met de opvoeding van hun kinderen is dat een probleem. Had mevrouw zo'n vreselijk slechte relatie met haar eigen moeder dat ze zich niet kan voorstellen dat moeders die thuis blijven of parttime werken juist veel goeds kunnen betekenen voor hun kinderen?
Maar ja, Kaag heeft dan ook een hekel aan alles dat Nederlands is. Dus heel verrassend is het niet dat ze kritiek heeft op de manier waarop wij omgaan met vrouwen. Vervolgens komt ze met dit aanzetten:
"Ik heb dertig jaar werkervaring, ik wil naar eer en geweten een bijdrage leveren, maar soms vraag ik me af: feministisch Nederland, echt? Ik moet het iedere keer over mijn man hebben. Worden mannelijke ministers ook steeds naar hun vrouw gevraagd?"
Uhu. Mevrouw Kaag en haar man hebben volgens behoorlijk wat mensen problematische banden met figuren die er bepaald onfrisse gedachten (en handelingen) op nahouden. Dat haar man volgens Kaag een "erkend vredesactivist" klinkt haarzelf vast heel leuk in de oren, maar de rest van Nederland zal daar minder van onder de indruk zijn.
Ik geef maar een willekeurig voorbeeld hoor, maar kreeg Yasser Arafat niet de Nobelprijs voor de Vrede?
Nou dan.
En ja, je kunt er vergif op innemen dat mannelijke ministers naar hun vrouw worden gevraagd als er nogal wat vragen bestaan over haar denkbeelden en relaties, ja. Heel gek, maar dat is alleen nog nooit voorgekomen. Wat ongetwijfeld komt doordat
D66 godzijdank niet al te vaak aan de macht is.
Ongelooflijk genoeg was mevrouw nog niet klaar. Wij Nederlanders zijn namelijk niet alleen vrouw-onvriendelijk. We zijn ook nog eens xenofobische jodenhaters!
"Er zijn natuurlijk ook veel goede dingen gebeurd de afgelopen jaren, maar er spelen nu thema’s waar we vroeger minder over nadachten. Onze waarden, onze kijk op Europa, het toegenomen antisemitisme, de xenofobie. Het zijn punten van zorg waar we veel aandacht aan moeten besteden. Maar waar wil Nederland nou bekend om zijn in de wereld?"
Kan iemand mevrouw Kaag even vragen waar ze denkt dat de toename van het antisemitisme aan te danken is?
