Waarom Donald Trump wel degelijk een gevaar voor Amerika en de wereld is

Donald Trump is de 'name of the game'. Een enorm boeiend fenomeen, maar geheel ongevaarlijk is dat helaas niet.

Ik moet toegeven, toen ik vanmiddag een artikel plaatste over een briljante samensmelting van de hitserie Game of Thrones en Donald Trump, heb ik vantevoren breeduit zitten lachen. Donald Trump is zo'n beetje het meest geestige dat er in de internationale politiek is gebeurd sinds... ja, sinds wanneer? Misschien is de politieke campagne van Trump wel het meest geestige wat we ooit hebben gezien in termen van politieke bewegingen. Trump is - en alleen de grootste zuurpruimen zullen dit ontkennen - stiekem enorm lachen, gieren en brullen.

Maar laat je niet bedotten door die cabaretier-esque behandeling van het Amerikaanse politieke discours. Uiteindelijk heeft Trump inmiddels al twee van de drie primary-verkiezingen gewonnen, en ligt op stoom om daar morgenavond 3 van de 4 van te maken. Het wordt zo langzaamaan een hels karwei om deze man nog te stoppen. En dat hij uiteindelijk gestopt zal moeten worden, dat is duidelijk. Laten we er niet langer om heendraaien: Donald Trump is gewoon een enorm gevaarlijke man.

Ezra Klein van Vox.com kan dat beter uitleggen dan ik:

https://twitter.com/voxdotcom/status/701775305237618688

Natuurlijk, als je mensen gevaarlijk noemt dan doemen de Godwins al snel op. Maar geen zorgen: Donald Trump is echt niet Adolf Hitler. Zelfs niet als je je inbeeldt dat Hitlers aanhangers stonden te klappen voor speeches waarin werd gezegd dat Duitsland jodenvrij moest worden gemaakt, en de 'Trumpkins' klappen als hun leider verkondigt dat vrouwen en kinderen van terroristen moeten worden 'uitgeschakeld' en martelpraktijken hun terugkeer moeten maken.

Hitler cultiveerde een persoonlijkheidscultus om vervolgens zijn radicale nationalistisch-socialistische agenda door te voeren. De 'populaire' Hitler kon zo zijn jarenlange gecultiveerde ideologie opleggen aan Duitsland.

Maar wat Trump wil gaan doen als hij aankomt in het Witte Huis? Geen flauw idee. Het enige wat de Trumpmanie is, is dus die persoonlijkheidscultus. Behalve dat is het niks. "Make America Great Again" is een holle frase - er ligt geen ideologie aan ten grondslag, behalve dat iedereen die deze niet-bestaande ideologie aanvalt op de meest verschrikkelijke manier wordt weggezet. Zelfs journalisten die kritische vragen stellen - en laten we eerlijk zijn, dat is nu eenmaal hun taak - krijgen het zwaar te verduren. Kranten die negatieve dingen schrijven of zelfs een poll hebben die niet volledig blijkt te kloppen krijgen onderuit de zak. Ondertussen paradeert Trump overal rond met zijn rondborstige trophy wife en schept hij op dat als zijn dochter niet zijn dochter was - hou je vast - hij waarschijnlijk zou proberen met haar de koffer in te duiken.

Nee, Trump is geen Hitler. Hij is wel een Berlusconi. Berlusconi beweerde ook een conservatief te zijn, maar hield er een levensstijl op na die het tegenovergestelde inhield. Ook de Italiaanse ex-premier is een miljardair en heeft jarenlang z'n best gedaan zoveel mogelijk geld te verdienen door zoveel mogelijk pulp op de Italiaanse televisie te krijgen, terwijl hij zelf z'n ego oppoetste met politieke campagnes en populisme van de hoogste orde. Berlusconi kon het beter vinden met een boef als Poetin dan een degelijke vrouw als Merkel. Vrouwen, geld en macht gingen áltijd voor beleid.

Hij had jarenlang wetten naar z'n hand gezet om vervolging te voorkomen voor de vele boevenstreken die hij uithaalde als regeringsleider. Berlusconi regeerde graag per decreet en zag de politiek vooral als een podium voor lolligheid en als sokkel om zijn eigen audiovisuele standbeeld op te tuigen.

Toen de man in 2013 eindelijk het Capitool verliet, was Italië gedegradeerd tot een halve bananenrepubliek. In de EU en in de internationale diplomatiek telde het land volstrekt niet meer mee. Het woord 'corruptie' was synoniem geworden met het Forza Italia-beleid, de partij zelf en met het door Berlusconi kapotgeregeerde land. Van de economie, tenslotte, was zelfs voor Zuid-Europese begrippen een potje gemaakt. Silvio Berlusconi verliet in 2013 het nationale podium op een manier volledig tegenovergesteld aan zijn entree. Het was beschaamd, vernederd, uitgekotst en met een heel land dat deze periode in de geschiedenis van Italië zo spoedig mogelijk wilde vergeten. Italië was dankzij de media-miljardair het lachertje van de wereld geworden.

Amerika moet uitkijken niet hetzelfde lot als Italië na Berlusconi toebedeeld te krijgen. Italië is immers in de grote orde der dingen niet zo relevant - een middengroot land op een continent waar Duitsland altijd de vuile klusjes wel opknapt. Er zal echter niemand in staat zijn om de troep op te ruimen die Donald Trump aanricht als hij president van de Verenigde Staten wordt. Het gaat over meer geld, meer mensen, meer invloed en oorlogen in het Midden-Oosten. De rampen zijn niet te overzien als Trump daarover het laatste woord te krijgt.