Vrije Universiteit Amsterdam: trouw verkondiger van het broeikasevangelie
Pier Vellinga
Ik heb me altijd verwonderd over de mate waarin sommige universiteiten zich in dienst stellen van maatschappelijke prioriteiten/politieke stokpaardjes (doorstrepen wat niet van toepassing is) en daarbij hun wetenschappelijke onafhankelijkheid ondergeschikt maken aan de ontvangst van brede subsidiestromen. De Vrije Universiteit in Amsterdam (VU) is daarvan een voorbeeld bij uitstek. Wat betreft het klimaat is het niet alleen een toonbeeld van politieke correctheid, maar is het ook een van de belangrijkste 'wetenschappelijke' bronnen van waaruit de klimaathype wordt gevoed. (Daarbij wil ik overigens Wageningen niets tekort doen.)
In het licht van de toenemende kritiek op de menselijke broeikashypothese, de onregelmatigheden die bij Climategate aan het licht zijn gekomen, en het afnemend enthousiasme in de politiek om onze economie om zeep te helpen op grond van een onbewezen hypothese (de menselijke broeikashypothese, ofwel AGW: Anthropogenic Global Warming), zijn de klimaatalarmisten in het defensief gedrongen. Wellicht dat dit voor de VU aanleiding is geweest om het toerental van de propagandamachine weer een tandje hoger te stellen in de vorm van een bijeenkomst, getiteld: 'Slecht klimaat voor de wetenschap?'
De bijeenkomst bestaat uit twee delen. Eerst is het woord aan Robbert Dijkgraaf (KNAW), Maarten Hajer (PBL), Pier Vellinga (WUR, IVM) en Frans Berkhout (IVM). Daarna is er een interviewgedeelte. Interviewster is Heleen Ekker, journaliste NOS. Geïnterviewd zullen worden Gerlach Cerfontaine (oud-directeur Schiphol), Hans Altevogt (Greenpeace), Anne-Wil Lucas-Smeerdijk (VVD-2e Kamerlid) en Diederik Samsom (PvdA 2e Kamerlid).
Voor alle zekerheid heeft de VU maar geen vooraanstaande klimaatwetenschapper, laat staan een klimaatscepticus, als spreker dan wel panellid uitgenodigd. Het zijn wetenschapsactivisten als Berkhout en Vellinga (van wie mij geen publicaties bekend zijn over de werking van het broeikaseffect), 'gewone' milieuactivisten als Altevogt en Samsom (weliswaar ex-milieuactivist, maar een die zijn ideologische veren nog niet heeft afgeschud) en verder wetenschappers en commentatoren uit andere vakgebieden, zoals Nijkamp, Dijkgraaf en Hajer, alsmede politici. Kortom, het zal misschien wel weer een 'consensus' van meer van hetzelfde worden.
En wie doet een goed woordje voor deze club? Martijn van Calmthout, hoofd van de wetenschapsredactie van de Volkskrant en fanatiek apostel van het broeikasevangelie. In zijn woord van aanbeveling presenteert hij weer onnavolgbare (voor mij althans) redeneringen die uitmonden in de stelling dat Climategate in feite een zegen is. Hoe verzint hij het?
Martijn van Calmthout:
Als er iets veranderd is ... in het klimaat rond het klimaat: goede bedoelingen volstaan niet meer, is de les van de affaire die Climategate is gaan heten.
Dat is nu niet bepaald de conclusie die ik persoonlijk heb getrokken uit Climategate. De hoofdrolspelers in het schandaal hebben de zaak grotelijks belazerd en hebben daardoor een hele tak van wetenschap (inclusief alle integere collega-wetenschappers) in diskrediet gebracht.
Martijn:
De Volkskrant heeft, anders dan tegenstanders van klimaatmaatregelen graag suggereren, nooit klakkeloos achter de paniekverhalen over het klimaat aangerend.
Dat moet ik dan hebben gemist of niet goed hebben begrepen. Een voorbeeld: paginagrote advertenties wijdde de Volkskrant aan de verkoop van de misleidende klimaatpropaganda van Al Gore.
Martijn:
De tegenwerpingen van klimaatsceptici, veelal op grond van rommelige grote-stappen-gauw-thuis wetenschap, leken steeds minder hout te snijden.
Martijn moet toch de recente literatuur niet zo goed hebben gevolgd. Bovendien, de spectaculaire intensivering van de dialoog tussen AGWers (waaronder KNMI, PBL, KNAW en VROM) en klimaatsceptici van de laatste tijd wijst ook niet bepaald in die richting. Het feit dat het IPCC-proces sterk is gepolitiseerd, is nu ook door objectieve buitenstaanders (Dijkgraaf en Fresco) en 'insiders' als Hajer en Meyer erkend. Zie hier.
Maar toch is Martijn van oordeel dat het probleem groter is dan men aanvankelijk dacht en de media nog te terughoudend zijn geweest.
We hebben, kortom, niet te veel paniekverhalen geschreven, maar te weinig. Over onze portemonnee en leefstijl zijn te veel zoete broodjes gebakken. IPCC moet de waarheid leren zeggen. En de kranten ook. En in die zin is Climategate dus eigenlijk een zegen. Waarvoor dank, Hans Labohm en consorten.
Wat is dit? Masochisme? Of de gebruikelijke toon van de poldercultuur? Ik houd het maar op het laatste. (Terzijde: ik ben overigens een voorstander van deze cultuur, in het bijzonder waar het de waardering voor enigszins hoffelijke omgangsvormen betreft. Ik heb bovendien niks tegen Martijn van Calmthout persoonlijk.) En in dezelfde geest wil ik Martijn en consorten dan ook hartelijk danken voor het feit dat zij mij de ogen hebben geopend voor wat er allemaal mis is met de klimaathype.
