Volkskrant heeft een denigrerende houding tegen de Britten, maar vooral uit onderbuikgevoel

Het is zondag en dat betekent een stukje van de beruchte Volkskrantcolumnist Dirk-Jan van Baar. Hij is historicus en heeft daarbij besloten dat die veel verstand heeft van politiek. Op nationaal niveau en op globaal niveau. Vandaag gaat Van Baar tekeer over de Brexit en de slechte kansen van de Britten in de onderhandelingen.

Normaliter moet men dit soort stukjes van Dirk-jan laten gaan, net als de stukjes van Arnon Grunberg, maar op dagen zoals een zondag moeten we er gewoon lekker tegenin gaan als het kan. Hij spreekt namelijk over de gemiste kansen van de Britten en hun slechte onderhandelingspositie tegenover de Europese Unie. Daarnaast stelt hij dat met Donald Trump, het Verenigd Koninkrijk een handelspartner minder heeft met zijn 'America First' beleid.

Van Baar vliegt in dit opzicht heimelijk uit de bocht, omdat hij de pretentie heeft de inzicht te hebben hoe de onderhandelingen zullen gaan tussen het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie en de handel gaat verlopen tussen de Britten en de Amerikanen, terwijl het duidelijk uit een soort wensdenken komt en een onderbuikgevoel.

Hij vergeet daarbij een aantal dingen: handel gaat niet om alleen simplistische afspraken, maar ook om wederzijdse belangen. De Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk zijn afhankelijk van elkaar, of beter gezegd, lidstaten zijn afhankelijk van handel met de Britten en andersom.

Handel kan niet louter dienen als politiek spel. Als twee partijen er beiden beter van worden, dan zal handel vanzelf komen als een logisch gevolg van vraag en aanbod. Dat geldt ook voor de handel tussen de Britten en de Amerikanen. Daarnaast stelt Van Baar onterecht vast dat de Franse-Duitse as in de toekomst veel invloed heeft. De verschillende lidstaten hebben eigen belangen en eigen visies. Die gaan niet simpel weg door een Europese Unie.

Wat ook raar is, is dat in de moderne wereld en globaliserende wereld, flexibiliteit en aanpassingsvermogen kernpunten moeten zijn in nationaal beleid. Dat lukt beter als onafhankelijke natie, dan een moloch als de Europese Unie waarin je het sterkst bent als je zwakste schakel. In de toekomst is de natiestaat het beste middel, omdat schaalvergroting niet meer gaat werken, door de vertraging en inflexibiliteit.

Als onafhankelijke natiestaten ben je beter bestand tegen abrupte veranderingen en de uitdagingen van de toekomst. Hoe groter een rijk, hoe langzamer het aanpassingsvermogen. Dat gaat alleen maar tegenwerken. De Britten kunnen de Europese Unie nog eens goed verrassen met hun Brexit. Laten we uitkijken naar die dag.