Dit is géén Pechtoldje.
De Russische president
Vladimir Poetin is de trotse eigenaar van een appartement in
Tel Aviv. Hoe en waarom? Heel simpel: hij heeft het appartement geërfd van zijn voormalige lerares Duits, Mina Yuditskaya Berliner.
Afgelopen december overleed Berliner op 96-jarige leeftijd. In 1973 verhuisde ze naar
Israël vanuit de
Sovjet-Unie, waar er toen iets van ruimte werd gegeven aan joden om naar Israël te vertrekken.
Hoewel ze dus al decennialang in
Rusland woonde bleef Berliner zichzelf op de hoogte houden van de politieke carriere van haar voormalige leerling. Toen Poetin Israël bezocht in 2005 deed ze er dan ook alles aan om uitgenodigd te worden voor de receptie in
Jeruzalem. Dat lukte; ze kwam erin als lid van een groep veteranen uit de Tweede Wereldoorlog.
Toen Poetin haar daar zag nodigde hij haar uit voor een privé-gesprek. Dat gesprek kwam er meteen na de receptie. De twee spraken met elkaar en dronken een bakje thee.
Kort nadat Berliner de Russische president op die wijze weer ontmoet had begon ze cadeaus van hem te ontvangen. Zo ontving ze een mooi horloge en een gesigneerde kopie van Poetins biografie uit 2000.
En dat was niet alles. Korte tijd later arriveerde een Russische bureaucraat bij haar en nam Berliner mee om een paar appartementen te bekijken in het centrum van Tel Aviv.
Zoals ze enkele jaren geleden zelf vertelde:"Ik vertelde hem dat ik alleen maar behoefte had aan een appartement in de buurt van de bushalte, de martk, en kuppat holim (een organisatie die zich inzet voor de gezondheid). Het gebeurde allemaal razendsnel; een paar maanden later kwamen de verhuizers naar mijn [gehuurde] appartement in Florentine [in het zuidelijke gedeelte van Tel Aviv], pakten al mijn bezittingen in, en verhuisden me."
"Toen ik het appartement kreeg," zei voegde ze daar aan toe, "huilde ik van geluk. Poetin is een heel dankbare en nette man."
Hoewel Berliner daarna geen contact meer had met Poetin stuurde ze hem jaarlijks welk steeds weer felicitaties op zijn verjaardag.
In december overleed deze voormalige lerares Duits dus. Als laatste gebaar aan zijn lerares Duits zorgde Poetin ervoor dat een medewerker van de ambassade bij de begrafenis was... en dat de ambassade die begrafenis betaalde.
Bij leven zorgde Berliner ervoor dat Poetin haar appartement zou krijgen na haar overlijden. Dat is nu dus gebeurd.
Het meest schokkende aan dit verhaal? Poetin blijkt dus ook maar een mens van vlees en bloed te zijn -- en mét een hart. Dat zal veel mensen toch verbazen aangezien ze tegenwoordig dagelijks horen dat hij het vleesgeworden kwaad is.