Vijf miljoen Nederlandse neo-NSB'ers, vijfde vervolg

Over de islamo-nazi's in het Nederlandse publieke domein.

In het land van de 5 miljoen neo-NSB’ers hebben zich deze zomer nieuwe verschijnselen van degeneratie voorgedaan. Een aantal islamo-nazi’s hebben meermaals in het publieke domein gedemonstreerd. Het waren zowel aanhangers van ISIS als van Hamas. Voordien was de Nederlandse islamo-nazi meestal iemand die sluiks naar het Midden-Oosten reisde om zich daar bij een van de moordende groepen moslims aan te sluiten. De vertrekkende jihadi's wilden geen aandacht trekken omdat anders wellicht hun uitreis bemoeilijkt of onmogelijk gemaakt zou worden.

De huidige islamo-nazi's hebben wat voorlopers gehad. Het is een goed onderwerp voor een student om het verleden en de opkomst van het Nederlandse islamo-nazisme te onderzoeken. Ik zal hem of haar graag wat ideeen aan de hand doen. Het is ook een goed thema voor een expositie in een museum. Een tentoonstelling over ontstaan en ontwikkeling van het islamo-nazisme in het Verzetsmuseum Amsterdam zou een waardevolle aanvulling kunnen zijn op de eerdere expositie uit 2005 en 2006 over Marokkanen en de Tweede Wereldoorlog (1).

De recente publieke entrée van de islamo-nazi’s in de Nederlandse gemeenschap was anders van aard dan de introductie in de Verenigde Staten, Daar vond een massamoord op 11 september 2001 plaats. Al Qaida, een van de oudere islamo-nazibewegingen, offerde minder dan 20 aanhangers op om duizenden Amerikaanse burgers te vermoorden.

Het begrip islamo-nazisme heeft tegenwoordig een andere betekenis dan voor en in de Tweede Wereldoorlog. Er waren toen moslims die tegelijkertijd nazi's waren. Zo hielp bijvoorbeeld de belangrijkste Palestijnse leider, de Mufti van Jeruzalem Haj Amin El Husseini bij het oprichten van SS-eenheden van moslims in Bosnie en Kosovo. Na de Tweede Wereldoorlog vonden Duitse nazi's een toevlucht in moslimlanden, waaronder Egypte. Sommigen bekeerden zich tot de islam zoals de nazi-propagandist Johannes van Leers oftewel later Omar Amin en de arts en moordenaar Aribert Ferdinand Heim, die zich na zijn bekering Tarek Hussein Farid noemde (2).

Het huidige islamo-nazisme is van een andere aard. De aanhangers zijn moordzuchtige moslims waarvan de genocidaire kernwaarden overlappen met die van het nazisme, echter zonder enige band met naziorganizaties. Het huidige islamo-nazisme kan bij voorbeeld omschreven worden als de ideologie van die moslims die aan een van de volgende twee karakteristieken voldoen. Een eerste is het willen bereiken van de wereldheerschappij van de islam met alle middelen, incluis gewelddadigheid. Met andere woorden: voor islamo-nazi’s rechtvaardigt het doel de middelen. Een tweede kenmerk dat islamo-nazisme definieert is het promoten van genocidale programma’s. Dat is bijvoorbeeld het massaal willen vermoorden van Joden en/of anderen incluis andersdenkende moslims.

Verschillende auteurs hebben in de afgelopen jaren kenmerken van het islamo-nazisme beschreven zonder dat noodzakelijkerwijs deze naam te geven. Een jaar of tien geleden zei de Yehuda Bauer, de emeritus directeur van het Internationale Instituut voor Historische research van Yad Vashem: “In zowel de nationaal-socialistische als in de marxistisch-communistische ideologie, is de liberale westerse parlementaire democratie de vijand. Joden zijn de de typerende expressie daarvan. De radicale islam identificeert dezelfde vijand. We moeten ons realiseren dat niet alleen het islamisme, maar ook de twee andere fundamentalistische bewegingen in wezen religieus zijn. Alle drie onderwerpen zich aan een transcendentale macht, terwijl ze proberen te ontsnappen aan een ongerieflijke realiteit.”

Bauer voegde daaraan toe dat het er niet veel toe deed of deze Hogere Macht, de God van de Natuur, dialectisch marxisme of de koran genoemd wordt. De essentiële kenmerken hiervan lijken op elkaar. Bauer zei: “Het moslim radicalisme verlangt naar een globaal utopia, dat door gewelddadige middelen bereikt wordt, en streeft naar wereldheerschappij. Dit is precies zo waar voor het nationaal-socialisme en het communisme.”

Bauer concludeerde: “Elk universeel utopia is moorddadig. Ieder radicaal utopia brengt radicale moordenaars voort. Ondanks grote verschillen tussen deze drie ideologieen die zich in de afgelopen honderd jaar ontwikkeld hebben hebben zij veel gemeen" (3).

In 2013 zei Luc Ferry, een voormalig Frans minister van onderwijs: “Terrorisme representeert vandaag in zekere zin het equivalent van nazisme. Ik overdrijf niet door te zeggen dat de radicale islam vandaag de de dag even wreed is als het nazisme in de dertiger jaren.” Ferry waarschuwde ook dat de radicale islam niet zomaar een geisoleerde “plaatselijke guerilla” is maar een globaal probleem en een waarschuwing voor een Derde Wereldoorlog (4).

Ook de belangrijke Israëlische historicus van het antisemitisme, Robert Wistrich, heeft het eigentijdse islamo-nazisme aan de kaak gesteld. Hij schrijft dat moslimhaat voor Israël en de Joden identiek is aan een moordend antisemitisme met een genocidale dimensie. Ook Wistrich identificeert gemeenschappelijke elementen tussen moslim- en nazi-antisemitisme. Hij vermeldt fanatisme, de cultuur van de dood, de nihilistische wens voor destructie en het krankzinnige streven naar wereldhegemonie (5).

Richard Prasquier heeft, toen hij voorzitter was van het CRIF, het dakverband van Joodse organisaties in Frankrijk, de radicale islam met nazisme vergeleken. Hij beperkte zich tot twee gemeenschappelijke karakteristieken van beide bewegingen. De eerste was dat antisemitisme een essentieel onderdeel is van hun ideologie, de tweede dat zowel nazisme en de radicale islam Joden ontmenselijken (6).

De Amerikaanse historicus Richard Landes stelt dat “toekomstige historici waarschijnlijk zullen concluderen dat het huidige antisemitisme in Arabische en moslimgemeenschappen nog koortsachtiger hoogten bereikt heeft dan in het nazisme" (7).

Het islamo-nazisme manifesteert zich zowel in georganiseerde bewegingen als in individuen. Na de islamitische revolutie van 1979 is Iran de voornaamste drijvende kracht geweest van het islamo-nazisme. Andere islamo-nazi-organisaties zijn Al Qaida, Al Nusra in Syrië, ISIS in Syrië en Irak, Hezbollah in Libanon, Hamas in de Palestijnse gebieden en de islamische Jihad. In Afrika zijn het bijvoorbeeld Boko Haram in Nigeria, en Al-Shabaab in Somalië. Ook elders in de moslimwereld zijn er islamo-nazistische bewegingen.

Daarnaast zijn er vele individuele moslims die denken dat bijvoorbeeld Al Qaida juist handelt. De Amerikaanse Pew Research-organisatie heeft opinie-polls uitgevoerd die een indicatie geven dat tenminste 150 miljoen moslims in de wereld het eens zijn met de Al Qaida-ideologie (8).

islamo-nazi’s zijn niet de enige radicale moslims. Er zijn vele anderen. Een belangrijke groep is de moslim Broederschap in een aantal Arabische en moslimlanden. De leiders van Turkije en Qatar zijn belangrijke supporters van Hamas, zowel politiek als financieel. Recip Tayyep Erdogan, de nieuwe president van Turkije, is een radicale moslim.

Het definiëren van het islamo-nazisme is belangrijk omdat deze ideologie zoveel gerelateerde verschijnselen met zich meebrengt. Er zijn bijvoorbeeld fellowtravellers in het Westen, moslims en anderen die het islamo-nazisme steunen zonder zelf islamo-nazi's te zijn. Er zijn witwassers van het islamo-nazisme, vooral moslims. Er zijn ook westerse politieke partijen, en organisaties waaronder ook Nederlandse, die indirect de interesses van islamo-nazis bevorderen.

De activiteiten van de vele islamo-nazi's, georganiseerd of niet, in de Palestijnse gebieden dienen apart geanalyseerd te worden. Dit onder andere vanwege de de recente enorme publiciteit rond Gaza.

1). www.verzetsmuseum.org/museum/nl/exposities/voorbij/marokkanen
2). www.andrewbostom.org/blog/2011/05/30/egyptian-islamo-nazism-and-%E2%80%9Comar-amin%E2%80%9D-von-leers/
3). Manfred Gerstenfeld, interview met Yehuda Bauer, “From Propagating Myths to Holocaust Research: Preparing for an Education”, in Europe’s Crumbling Myths, The Post-Holocaust Origins of Today’s Anti-Semitism, Jerusalem Center for Public Affairs, Yad Vashem, WJC, Jerusalem (2003), p. 115.
4). Chloë Lebeau, “Pour Luc Ferry, “l’islamisme radical est aussi atroce que le nazisme dans les années 30,” RTL.fr, 4 november 2013.
5). Robert S. Wistrich, Muslimischer Antisemitismus, Eine aktuelle Gefahr (Berlin: Edition Critic, 2011) p. 101.
6). Richard Prasquier, “Oui, l’islamisme radical et le nazisme sont deux idéologies comparables,” Le Monde, 17 oktober 2012.
7). Manfred Gerstenfeld, interview met Richard Landes, “How Muslim Conspiracy Theories affect Jews,” Israel National News, 7 maart 2013.
8). Juliana Menasce Horowitz, “Declining Support for bin Laden and Suicide Bombing”, Pew Research Center Publications, 10 september 2009.