Verdeeldheid in de PvdA: Asscher vs. Samsom

Zo, zo, er breken zowaar spannende tijden aan in sociaal-democratische kringen. Lodewijk Asscher steunt het Kunduz-akkoord namelijk.

Dit terwijl de nieuwe opperste leider van de PvdA, ik heb het natuurlijk over Didi Samsom, het akkoord gisteren nog flink bekritiseerde en niet 'progressief' (lees: collectivistisch) genoeg vond.

Asscher is op dit moment een buitengewoon invloedrijke man binnen de PvdA. Velen zien in hem een potentiële minister, of zelfs premier.

Samsom, aan de andere kant, is nog maar kort fractieleider van zijn partij in de tweede kamer (en natuurlijk de lijsttrekker tijdens de aankomende verkiezingen). Zijn collega's vinden hem - denk ik - getalenteerd, maar natuurlijk nog wel onbeproefd. Daarnaast is Didi natuurlijk meer een actievoerder dan een staatsman - wat gisteravond duidelijk werd toen hijhet akkoord niet steunde - om over zijn gezwam over 'eerlijkheid' nog maar te zwijgen.

Dan Asscher. De loco-burgemeester van Amsterdam is veel realistischer. Daarnaast lijkt hij mij een praktisch man te zijn; iemand die het belangrijker vindt om resultaten te boeken dan om hoog van de toren te blazen en anderen te laten zien hoe geweldig hij wel niet is.

Als er zich de komende tijd een richtingenstrijd ontwikkelt bij de PvdA kon het allemaal weleens behoorlijk interessant worden. Aan de ene kant heb je dan de Asscher-vleugel, die problemen wil oplossen (op sociaaldemocratische wijze natuurlijk, maar toch), en aan de andere de Samsoms van de partij die gewoon willen roeptoeteren. Wie wint zo'n strijd? Voor de PvdA is het antwoord van groot belang.

Oh, en ja, dat geldt ook voor de rest van het land: Als Samsom wint zie ik niet in hoe hij samen met de VVD kan regeren, terwijl Asscher en Rutte samen ongetwijfeld een soort van PaarsPlus-kabinet in elkaar kunnen zetten.