Je zou het bijna zielig gaan vinden, ware het niet dat we het hier over Lewis Hamilton hebben: de man die niet alleen zeven wereldtitels op zijn naam heeft staan, maar ook jarenlang het F1-podium gebruikte om zijn woke boodschapjes door de strot van het publiek te duwen. Maar inmiddels is diezelfde Hamilton vooral een tragikomisch figuur geworden: een coureur die alles en iedereen de schuld gaf bij Mercedes, die bij Ferrari een frisse start kreeg, maar daar nu al weer compleet door het ijs zakt. En dat met een gezicht alsof hij zojuist zijn puppy heeft begraven.
Toen Hamilton aankondigde dat hij de overstap zou maken van Mercedes naar Ferrari, werd dat door zijn fanclub gepresenteerd als een historische stap. Een nieuwe fase, nieuwe kansen, nieuwe successen. Maar nu, nog geen paar races onderweg in het nieuwe seizoen, is duidelijk: Hamilton is zichzelf niet meer. Of eigenlijk – dit ís wie hij tegenwoordig is. Een uitgebluste coureur die zijn gloriejaren ver achter zich heeft gelaten, en daar nu zichtbaar mee worstelt.
De kwalificatie voor de Grand Prix van Bahrein verliep rampzalig. Hamilton presteerde zwak, werd zoekgereden door teamgenoot Charles Leclerc, en stond na afloop beteuterd de pers te woord alsof hij net gediskwalificeerd was voor een kartrace bij de lokale supermarkt. “Het positieve is… dat de auto duidelijk veel beter is dan wat ik ermee presteer,” mompelde hij, starend naar zijn eigen schoenen. “Charles deed het geweldig. Maar ik bied mijn excuses aan aan het team omdat ik m’n werk niet doe.”
Zijn werk niet doen? Geen idee hebben wat er moet gebeuren om iets van de race te maken? Dit is dus het niveau van de man die zichzelf jarenlang als de grootste ooit presenteerde.
We moeten het even benoemen: Hamilton is de afgelopen jaren veranderd van een dominante kampioen in een soort professionele klager. Altijd lag het aan iets of iemand anders. Mercedes was niet goed genoeg. De strategie was fout. De auto was “onbestuurbaar.” En toen zijn teamgenoot George Russell hem gewoon keihard versloeg, kwamen de complottheorieën van zijn fans als paddestoelen uit de grond. Mercedes zou expres zijn wagen trager maken! Want ja, George moest even een reputatieboost krijgen... Zucht.
Maar de harde realiteit is: Hamilton is zijn scherpte kwijt. En in plaats van daar volwassen mee om te gaan, zien we steeds vaker een soort mistroostige, murmelende man in een racepak, die zelfs zijn eigen zinnen niet meer fatsoenlijk weet af te maken.
Misschien is dit het echte probleem: Hamilton weet simpelweg niet hoe hij moet omgaan met tegenslag. Tijdens zijn dominante jaren was hij ongenaakbaar – niet alleen op de baan, maar ook in de media. Altijd een krachtige quote, altijd zelfvertrouwen. Maar nu hij structureel wordt verslagen, brokkelt het allemaal af. Geen bravoure meer, geen antwoorden, geen strategie. Alleen nog een droevige blik en een vaag verontschuldigend gemompel.
Wat we zien is een man die zijn eigen mythe probeert vast te houden, maar die de werkelijkheid niet meer aankan. En eerlijk is eerlijk: het begint gênant te worden.
Hamilton is 39. In de Formule 1 is dat op zich nog geen bejaarde leeftijd – maar als je ziet hoe leeg en inspiratieloos hij tegenwoordig overkomt, is het overduidelijk: de tank is leeg. De motivatie is weg. De magie is vervlogen. En zijn aanwezigheid in de paddock voelt steeds meer als een verplicht nummertje.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Steun DDS! De Dagelijkse Standaard vecht tegen de stroom in en brengt u het nieuws en de opinie die de mainstream media vaak voor u verzwijgen. Maar dit belangrijke werk kost geld en wij zijn volledig afhankelijk van de steun van onze lezers. Wilt u dat wij doorgaan? Help ons dan met een donatie via BackMe! Elke bijdrage, groot of klein, helpt ons om uw stem te blijven vertegenwoordigen en de strijd voor een écht rechts geluid voort te zetten. Doneer nu via: https://dds.backme.org/
Hij heeft niets meer te bewijzen. Zeven wereldtitels. Records die voorlopig niet verbroken zullen worden. Maar door nu door te blijven modderen, maakt hij van zijn carrière een tragisch naspel. En erger nog: hij sleept Ferrari mee in zijn persoonlijke ondergang.
Dus Lewis, doe het juiste. Pak je spullen, doe een laatste dramatische Instagram-post met een regenboogvlag en een quote van Mandela erbij, en ga met pensioen. Want niemand zit nog te wachten op een klagende, falende, uitgebluste deugkampioen.
De Formule 1 draait verder. De toekomst ligt bij coureurs die wél willen racen – en niet alleen maar klagen.