Vang asielzoekers op in hun eigen regio!

Vandaag moet er besloten worden: moet Mauro Manuel vertrekken uit Nederland, of mag hij blijven? Dit is niet de eerste keer dat er ophef is over een minderjarige asielzoeker. Dit toont twee dingen aan: ten eerste dat de oppositie graag ‘zielige’ gevallen uitmelkt voor hun eigen gewin, en ten tweede dat er inderdaad iets mis is met onze wetgeving omtrent asielzoekers. Wat we nu moeten doen is niet steeds naar één geval kijken en daar weken over bekvechten, maar structurele hervormingen op de agenda zetten.

Het is veel te makkelijk, en uiterst hypocriet, om het meest ‘schrijnende geval’ uit te zoeken, en tig camera’s op te richten, en te roepen hoe wreed dit kabinet is. Dat horen we namelijk elk jaar, van elke oppositie, welk kabinet er ook zit. Het was staatssecretaris Albayrak (PvdA) die in 2009 besloot dat Mauro Manuel niet mocht blijven, en ze besloot dit op basis van de wetgeving die was gemaakt door Job Cohen (PvdA). Met partijen heeft dit dus weinig te maken: onze wetgeving is niet in staat om de asielzoekerskwestie op te lossen.

Het probleem is simpel: de procedures zijn zó lang dat asielzoekers hier jaren verblijven, en hier dus aarden. Als ze dan toch weg moeten, terwijl ze hier een leven hebben opgebouwd, is dat van hun oogpunt gezien best wrang. Dat valt vooral op in geval van jongeren, want die hier zijn opgegroeid. Vaak hebben ze ook niet zélf gekozen om hierheen te komen, dus moeten we ze ‘straffen’ voor iets dat buiten hun schuld ligt?

Rationeel gezien: het gaat niet om straffen, het gaat om het naleven van de wet. Dat is wat minister Leers wil doen. Er zijn niet voor niets criteria opgesteld die bepalen wie mag blijven onder welke omstandigheden en wie niet. Als die er niet waren zat half Afrika morgen in ons land, want wij hebben de boel hier een stuk beter voor elkaar. Nou – dat zou dan snel afgelopen zijn. Ons land zou instorten.

Daarom dus criteria. En dat betekent dat er altijd wel mensen zijn die nét niet aan die criteria voldoen, en dus wegmoeten. Als je dan “met je hart gaat beslissen”, dan krijg je willekeur. Dan besluit een minister op basis van arbitraire gevoelens van sympathie wie wél en wie niet mag blijven. Ondenkbaar, want we hebben in Nederland een stelsel van gelijke behandeling. Dat betekent dat iedere andere asielzoeker in een soortgelijke situatie óók kan procederen om te mogen blijven, waarschijnlijk met succes.

Dan kunnen die criteria dus wel het raam uit, en hebben we totale chaos. Er moeten simpele, heldere regels zijn. We kunnen niet zonder. Aan de andere kant: de huidige regels zijn geenszins simpel of helder, en dat is juist het grote probleem. Want dan krijgen we die lange procedures, en grote groepen eigenlijk best ingeburgerde mensen die weg moeten.

De oplossing is nogal evident, en bovendien al zeker een decennium oud, want Pim Fortuyn stelde het destijds al voor: vang asielzoekers op in hun eigen regio, niet hier. Laten we gewoon ons budget inzetten om asielzoekerscentra op te zetten in de buurt van gebieden die getroffen zijn door rampspoed.

Het doel van de opvang is dat deze tijdelijk is; dat de asielzoekers weer terugkeren als het gevaar is geweken. Dat kan sneller als ze relatief dicht in de buurt worden opgevangen. Dan kunnen ze direct aan de slag om hun thuisland weer op te bouwen. Wat mij betreft bieden we daartoe nuttige opleidingen aan, in de centra zelf.

Een bijkomend voordeel is dat er dus géén asielzoekers meer naar Nederland zelf komen, en ze dus niet inburgeren. Gaan of blijven is geen kwestie meer, want van blijven zal geen sprak zijn. Ze komen hier om te beginnen niet naartoe!

We kunnen dit systeem nóg effectiever maken door samen te werken met andere EU-landen. Ik vermoed dat Duitsland, Denemarken, België, Groot-Brittannië en andere landen hier wel iets in zullen zien. Dan zetten we de centra gezamenlijk op, of besteden we dat uit aan de VN, en vangen we geen asielzoekers meer op in Europa. In één klap het hele probleem opgelost.

Als ik Leers was, zou ik dit nastreven. Wat de oppositie er van vindt weet ik niet, maar ik zou ze het volgende voorstellen: we voeren dit nu in, en dan mogen mensen als Mauro Manuel blijven. Nieuwe wetgeving, nog één keer een generaal pardon om van het hele gedoe af te zijn, en dan gaan de grenzen ook dicht voor asielzoekers. Die vangen we dan op in de eigen regio. En dan hoeven we nooit meer tijd te verspillen aan debatten die toch enkel op de emotie worden gespeeld.