Van een ezel maak je nog geen paard al heeft hij vier poten

Zo ogenschijnlijk is er niets veranderd in het EU en Euroland. Er komt een nieuwe lichting EU commissarissen, op dezelfde handjeklap wijze verkregen als steeds, dus "die wil ik niet en die wil ik alleen als ik dan in ruil die ander krijg". Een soort postzegel ruilbeurs.

De Brusselse bureaucratie trekt er zich weinig van aan en gaat lustig door ons te beperken in ons leven. Waren het eerst die lekker gezellige gloeilampen die moesten sneuvelen en plaatsmaken voor giftige andere soorten, wilde Brussel ons eerst die lekker grote warme douchekoppen afpakken, want doordoor zouden we langer onder die lekker warme straal staan, nu worden we beroofd van lekker goed diep reinigende stofzuigers en moeten we het met maximaal 700 en later 500 Watts dingetjes doen. Dat alles om het energiegebruik te beperken zodat allang verjaarde en volslagen onhaalbare en resultaatloze Koyoto doelstellingen worden bereikt. Want "lekker" is een woord dat niet in de socialistische ideologie van de EU past.

Ondanks al deze ijverige Brusselse regelaartjes gaat het geen haar beter in de EU en eurozone. Duitsland bijvoorbeeld, ons grote voorbeeld op het gebied van recyclebare, duurzame, groene electriciteit stoot juist veel meer CO2 uit dan vroeger. Het verdoemde natuur stimulerende gas (de bomengroei in Europa profiteert van de steeds toenemende hoeveelheid ervan door sneller en mooier te groeien) dat als de duivel van deze tijd wordt gezien en uitgebannen moet worden, al wordt daardoor onze economie en dus onze welvaart behoorlijk bedreigd. Maar welvaart is ook een vies woord, het bedreigt ons welzijn, wat dat dan ook moge zijn zonder geld.

Maar onder die oppervlakte is er heel wat beroering. Want al kan het Europees Parlement met de gewone meerderheid, hoewel geslonken door de komst van EU kritische partijen, gewoon doorgaan en de kritiek ofwel op de tafel roffelend ofwel scheef wegkijkend negeren, in de lidstaten is er wel een tegenstand waarmee steeds verder rekening gehouden moet worden. In het VK is er de Ukip die als anti-EU partij een bedreiging vormt voor de Tories en Liberalen en zelfs Labour en de EU politiek van het VK sterk beinvloedt. In Duitsland is er de professoren partij, de AfD, die ondanks de pogingen hem weg te zetten als extreem rechts, nu meer dan 10% van de kiezers blijkt te trekken en dus voor de socialistisch/CDU coalitie een flinke bedreiging wordt, waardoor Merkel veel minder speelruimte krijgt in haar EU en eurozone politiek. In Italië, Griekenland, Spanje, overal komt wat men dan -terecht of onterecht- extreem rechts pleegt te noemen op. De bevolking in EU en eurozone keert zich steeds meer tegen deze EU en eurozone. Want wat voor goeds hebben deze voor de bevolkingen zelf gebracht? De regeringsleiders van de landen bepalen het beleid, niet het EP. De eigen identiteit, zoals gezien in het Schotse referendum, maar in veel meer Europese landen, is een tegenstroom tegen de vereenlijking.  Achter de schermen is er dus wel degelijk een noodzaak van aanpassing en verandering.

In de economie kan de ECB niets meer doen dan een herhaling van ondeugdelijk gebleken ingrepen. Ondanks een reeks van oplopende renteverlagingen, goedkope leningen aan banken, opkopen van assets en obligaties, trekt de economie in de eurozone zich er vrijwel niets van aan en onstaat alleen een run op aandelen en komen er huizenbubbels door onverantwoorde leningen en andere bubbels uit voor. Op den duur gelooft de markt en de bevolking niet meer in deze manipulaties. Draghi weet zelf ook dat hij aan het einde van zijn monetaire latijn is en moet ook zien dat deze maatregelen alleen zin zouden kunnen hebben gehad voor de zwakke landen die de last van een gemeenschappelijke voor hen te dure euro niet kunnen dragen en schreeuwen om waardevermindering van de euro, een verkapte devaluatie die even lucht geeft maar dan zich tegen je keert en de sterkere landen in hun ontwikkeling stuit.

Hij doet nu een steeds klemmender beroep op de politiek van de eurozonelanden om te hervormen.

De politiek kijkt echter alleen naar het belang van de eigen staat. Brussel heeft door voorwaarden bij leningen hervormingen kunnen afdwingen in Griekenland (met een vraagteken), Portugal, Ierland en Spanje. Die hervormingen trekken een zware wissel op het incasseringsvermogen van de burgers want hun verworven rechten op het gebied van sociale zekerheid  en salaris worden aangetast. Kort gezegd: ze worden behoorlijk armer en zien geen verbetering in hun situatie. Want de staat en de banken profiteren van die hervormingen, niet de burger. De staten zien "austerity" als geldend voor de bevolking en kunnen of willen zelf geen vermindering van hun uitgaven en beogen alleen hun eigen fiscale stabiliteit, het zo goed mogelijk bereiken van de voorwaarden van het S&G Pact, waarin zij dan ook meestal nog niet eens slagen. Een zelfvernietigende politek want hij leidt tot enorm koopkrachtverlies, vraaguitval en deflatie en geeft een vals beeld van de werkelijkheid.

De lidstaten die niet onder die Brusselse hervormingsregie vallen hebben dat of niet nodig of kunnen het politiek niet verkopen. Dat geldt nu met name voor Italië en Frankrijk. Vakbonden en gevestigde belangengroepen accepteren het niet en ook de bevolking niet. Kijk naar Frankrijk waar een extra belasting op vrachtverkeer onlangs leidde tot een halve volksopstand in Bretagne dat daardoor zwaar getroffen zou worden en dus gaat de maatregel niet door. Kijk naar de pilotenstaking van Air France tegen de uitbreiding van Transavia, de  low cost poot. Nu door die staking uitgesteld en volgens de Franse minister zelfs opgedoekt. Echt hervormen is er onhaalbaar.

Dus blijft Draghi in een vacuüm hangen en kan alleen nog maar heel veel echt geld scheppen door obligaties op te kopen maar dat heeft het Duitse Constitutionele Hof in feite verboden. En dat heel veel geld scheppen kan evengoed een kapitaalvlucht naar hogere rentetarieven landen veroorzaken, zeker als in het VK en de USA begin 2015 de rente zeer waarschijnlijk zal gaan stijgen. En de inflatie zal niet stijgen zolang er een vraagcrisis is want er is geldgebrek bij de consumenten en niet bij de banken.

Er zal dus drastisch wat moeten gebeuren in de EU en nog dringender in de eurozone. De eurozone was  toch bedoeld als voorhoede voor de andere EU landen die er in zouden stappen zodra ze aan  de voorwaarden voldeden? De eurozonelanden waren dus de elite in de EU. Die elitelanden doen het nu slechter dan de andere EU landen. Ondanks al die ECB maatregelen en bailouts. Wat zegt dat nu over de euro, die eenheidsmunt die welvaart en naar elkaar toegroeien  zou brengen? De conclusie moet toch duidelijk zijn: zonder euro doen de EU landen het beter. Politiek gestuurde economie en echte markt economie. De politiek gestuurde heeft gefaald.

In Italië, Griekenland, Spanje, overal komt wat men dan terecht of onterecht extreem rechts pleegt te noemen op. In Frankrijk vreest men zelfs dat de leider van het Front National, Mevrouw Le Pen tot presidente gekozen zou kunnen worden en dat het FN de grootste partij zou kunnen zijn. De bevolking in EU en eurozone keert zich steeds meer tegen deze EU en eurozone.