Van der Galiën is qua karakter hardcore PVV-er

Ondanks zijn kritiek op de PVV heeft DDS-hoofdredacteur Michael van der Galiën veel weg van die partij

De PVV heeft vooral interesse in 'het zelf' (Nederland), in zichzelf, en baseert daar haar politiek op. De PVV kijkt op een eenzijdige manier, vergroot fouten bij de ander uit, en verkleint (of ontkent zelfs) de eigen missers. Dat de PVV haar standpunten op provocerende wijze uitdraagt, behoeft geen toelichting.

Deze aanpak komt wellicht voort uit Wilders' karakter, maar ook omdat hij de islamitische leer als eenzijdig en onderdrukkend beschouwt, en waarneemt dat veel moslims moeite hebben met (zelf)kritiek. Ook omdat de blonde roerganger de Mainstream Media (MSM), vooral de Nederlandse publieke omroep (NPO), partijdig vindt. En omdat hij zich stoort aan aan de eenzijdigheid, het gebrek aan realisme en de immer toenemende macht van de EU. Blijkbaar meent Wilders vuur met vuur te moeten bestrijden.

Kokervisie, provoceren en vooral fouten bij zijn politieke tegenstanders uitvergroten is ook het instrumentarium van blogger Michael van der Galiën. En hij identificeert zich met zichzelf. Van der Galiën heeft vooral kritiek op het anti-islam standpunt van de PVV, omdat hij zelf moslim is. De argumenten die Michael aanhaalt om de PVV op dit punt aan te vallen ten spijt. Anders gezegd: als persoon die zich met islam identificeert, laat Van der Galiën islam een ruimte die hij anderen niet gunt.

Prima als Michael van der Galiën als hoofdredacteur columns van andersdenkenden toestaat over de PVV, ook al heeft hij dus zelf andere ideeën over die club. Dat toont dat Van der Galiën een zekere pluriformiteit kan opbrengen. Maar in zijn stukken is Michael vaak eenzijdig en provocerend, hamert hij voortdurend op het eigen gelijk, en laat zo zien in zijn houding een PVV-er te zijn.

Deze provocerende eenzijdigheid en weglaten van nuance heeft een functie, want het schept helderheid. Helderheid over onderwerpen die in de MSM vaak niet of ook eenzijdig aan bod komen. Maar op de lange termijn schiet zo’n aanpak zijn doel voorbij, want net als bij de PVV vermoeit dit gedram op den duur. En het levert geen nieuwe inzichten op, omdat zo’n houding een vruchtbaar debat doodslaat en daardoor onmogelijk maakt.