Van Bach tot Bernstein met Boomsma en Baudet

Ditmaal geen kruisvaart tegen de EU of een programma over pesten en gepest worden, maar een ach, laat het ze maar even zelf vertellen eigenlijk!

Naast de 10 voor alliteratie, enthousiasmeert dit project mij om drie redenen. Ten eerste keren zij zich tot crowdfunding. Een manier om de voorwaarde scheppende subsidie kanalen te ontlopen en bovendien de aanstaande doelgroep bij het project te betrekken, hetgeen hen het gevoel kan geven dat het project toch ook een heel klein beetje van hun is. Mocht u net als ik interesse hebben beide heren op bescheiden wijze te steunen, volg dan deze link.

Ten tweede behoor ik zelf regelrecht tot de doelgroep. Ik vind klassieke muziek prachtig, alleen heb ik geen idee hoe ik er eigenlijk naar moet luisteren, wat het nu zo mooi maakt en hoe het tot stand is gekomen.

Ten derde vervult dit project in mijn ogen een belangrijke culture functie. Klassieke muziek is bij uitstek een product van Westerse bodem, en geldt als een zeer succesvol export product. Het bereikt publiek en wordt inmiddels gespeeld en gecomponeerd in landen als China, Japan, Zuid-Korea en zelfs Turkije. In tegenstelling tot in Turkije heeft klassieke muziek overigens nooit echt pols gevat in het Arabische Midden-Oosten, wat dan bijvoorbeeld weer niet geldt voor film: de Egyptische filmindustrie is op Holly en Bollywood na, de grootste op aarde.

De culturele functie van dergelijke projecten is dat het Westerlingen weer in verbinding tracht te brengen met de Westerse beschaving. In de postmoderniteit is men geneigd te denken dat de vrijheid en het humanisme waarin wij leven een eindpunt van culturele ontwikkeling is, dat, al ware het een wetmatigheid, gewoonweg bereikt is. Men is zich maar zeer matig bewust van de bronnen en gebeurtenissen die deze cultuur mogelijk hebben gemaakt.  

Nu zou het geen stand houden te zeggen dat klassieke muziek een bron van beschaving is, maar het is wel degelijk een symptoom van beschaving. Een beschaving waarin soms eindeloos complexe muziekstukken worden gecomponeerd en vervolgens door een publiek correct op hun artistieke waarde worden getaxeerd, is tevens een beschaving waarin het zeer complexe proces van staatsinrichting een uitkomst kan hebben waarin iedereen zijn waardigheid behoudt. Een proces dat eigenlijk tot nog toe alleen in het Westen en in een verschillende maar vergelijkbare mate in Zuid-Korea en Japan en Taiwan is geslaagd. Een leuk detail is overigens dat klassieke muziek zeer gewaardeerd wordt in de laatst genoemde Aziatische landen.

Mensen bewust maken van klassieke muziek is eigenlijk onderdeel van wat met Bildung is gaan noemen. Zoals Bart Jan Spruyt aanhaalt: "Bildung is kennis in de zin van vorming, algemene ontwikkeling, cultureel alfabetisme. Het gaat niet alleen over wat je weet zodat je een beroep kunt uitoefenen, en over de vaardigheden die je daarvoor nodig hebt, maar ook, en vooral, over de gehele mens. Die moet cultureel gevormd zijn en karakter krijgen."

Culturee alfabetisme, ik vind het treffend verwoord. De reden dat dit project mij zo aantrekt, is dat ik mij temeer besef nog altijd meer een cultureel analfabeet dan alfabeet te zijn. Daarom draag ik iets bij aan het project van Boomsma en Baudet, wellicht beslist u hetzelfde.