Vadertje Staat slaat helemaal door: eist inzage in gegevens Museumkaart om kaarthouder op de belastingbon te slingeren
Triester dan dit wordt het niet.
Als je graag wilt weten hoe kleinzielig én hoe gevaarlijk de Nederlandse staat tegenwoordig bezig, welnu, zoek niet verder. Dit verhaal is aan de ene kant ongelooflijk lachwekkend, maar aan de andere kant juist ook heel zórgwekkend.
Zoals NRC columnist Christiaan Weijts uitlegt heeft de Belastingdienst afgelopen donderdag de Stichting Museumkaart voor de rechter gesleept. De stichting weigert namelijk inzage te geven in de museumbezoeken van één kaarthouder.
Wat? De Belastingdienst wilde die informatie hebben?
Ja. Om "aan te kunnen tonen" dat de persoon in kwestie "in Nederland woont."
Serieus.
Men had gezien op bankafschriften (die hebben ze dus al) dat de betreffende persoon een museumkaart had gekocht en gebruiksgegevens hiervan zouden helpen bij „het invullen van de kalender”. Naar het adres van de kaarthoudster vroeg de Belastingdienst niet. „Een verdere toelichting is niet mogelijk”, aldus de landsadvocaat. Vanwege de privacy. En omdat het „ook zo emotioneel is”.
Triester dan dit wordt het niet.
Of toch wel? Want zoals Weijts terecht stelt valt niet uit te sluiten dat de Belastingdienst ook lekker informatie van ándere instellingen gebruikt. "Bonuskaarten? Bibliotheekpasjes?" Wie het weet mag het zeggen. Wat we wél weten is dat we nooit van de Museumkaart-controverse hadden gehoord als het geen controverse was geworden. Als de stichting 'gewoon' mee had gewerkt met de Belastingdienst was het allemaal stil gehouden.
