Utopisten

Vrijheid is een extremistisch woord geworden. Want in Europa is sociaal-democratie geen politieke stroming, maar de politieke standaard. Zelfs liberale partijen zijn ingebed in een stelsel van etatisme. Noem tenslotte eens één partij in ons land die écht streeft naar een kleine overheid ?

Zelfs de VVD is in essentie “sociaal-liberaal” (zoals dat dan heet). Men pleit voor een kleinere overheid, maar dat betekent relatief kleiner. Ook als het VVD-programma onverkort werd uitgevoerd, leefden we nog in een sociaal-democratie naar standaard Europees model. Big Government is bijna een natuurwet, en nauwelijks durft men er vraagtekens bij te zetten.

Niet zo gek ook, want wie dat wél doet, wordt meteen uitgemaakt voor “radicaal”, “extremist” of (mijn absolute favoriet) “utopist”. Geloven in vrijheid is een utopie geworden! Nou ja, volgens de mensen die zelf niet in vrijheid geloven, dan.

Het typische van een dergelijke beschuldiging is dat deze naar je hoofd wordt geslingerd zodra je kritiek uit op de EU en/of op een monetair stelsel dat is gebaseerd op papieren geld en eindeloze schuldenbergen. Iedereen die er op wijst dat dergelijke stelsels onhoudbaar zijn, krijgt de wind van voren.

Want dan ben je harteloos. Als je van mening bent dat we géén honderden miljarden in bij voorbaat gedoemde “hulp”-fondsen van de EU moeten storten, dan ben je niet “solidair”. Als je gelooft dat een financieel stelsel gebouwd op drijfzand volstrekt kansloos is, dan ben je een “doemdenker”.

Nee, zo zullen de hordes sociaal-democraten (al dan niet vermomd als leden van een andere stroming) je keer op keer de les lezen: we hebben nu eenmaal voor dit stelsel gekozen. Nu zitten we er aan vast. Als je het kaartenhuis nu omver blaast, en de hele ellende weg laat zinken in het drijfzand, dan stort je miljoenen mensen de armoede in.

Never mind dat dit stelsel het sowieso niet gaat redden. Never mind dat bij een (onvermijdelijke) ineenstorting van zowel de megalomane EU als een financieel stelsel gebouwd op ongedekt krediet, een nog veel grotere armoede zal ontstaan. En never mind dat het kunstmatig in leven houden van dit kansloze bestel ons dagelijks bakken vol geld en bakken vol vrijheid kost.

En als je er dan voorzichtig de vinger op legt dat het goedkoper, eerlijker en democratischer is om een onhoudbaar systeem te laten vallen (met alle kosten van dien), en op een solide fundament opnieuw te beginnen – dan ben je een utopist. Want we hebben gekozen (zeggen ze!) voor de EU, dus nu is er geen alternatief meer. Want we hebben gekozen (zeggen ze!) voor ongedekt geld, dus nu mogen we het casino niet meer uit.

Want het wordt vanzelf beter, bezweren ze ons. Als we maar die miljarden blijven pompen, dan komt het “vertrouwen” weer terug. Ze prevelen het als ware het een heilige naam. Vertrouwen, de patroonheilige van zij die geen daadkracht bezitten. Als het vertrouwen weer terug is, dan is het probleem ook voorbij. Dan maakt het gapende gat in elke begroting niet meer uit, want dan kunnen we gewoon met z’n allen doen alsof het niet bestaat. Tot de volgende crisis, natuurlijk.

Wie verkoopt hier nou utopieën?