Mooi nieuws voor Rotterdam, en mooi nieuws voor Nederland: Unilever heeft besloten om haar hoofdkantoor te centraliseren in Rotterdam, in plaats van een hoofdkantoor in zowel de Maasstad als Londen aan te houden. Zoveel wisten we gisteren al, maar wat nog steeds onduidelijk is: waarom toch die keuze voor Nederland? Vanochtend maakte Unilever
het dan eindelijk bekend: het hoofdkantoor in Rotterdam blijft, en dat in Londen verdwijnt. Dat klinkt natuurlijk als uitstekend nieuws, maar dat moet meteen gerelativeerd worden: er komen nauwelijks banen bij in onze havenstad, aangezien het kantoor in Londen fysiek gewoon blijft bestaan. Het heet alleen geen 'hoofdkantoor' meer: die eer heeft Rotterdam vanaf nu exclusief. Een puur administratieve kwestie dus, die in de praktijk maar zo'n 50 banen oplevert.
Maar hé: slecht nieuws is dit natuurlijk ook zeker niet te noemen, en een gegeven paard moet je niet in zijn bek kijken, zo luidt één van de meest wijze spreekwoorden. Toch is het de moeite waard om nog eens even goed te kijken naar het waarom achter deze kwestie. De vraag die natuurlijk meteen opkomt is: heeft die afschaffing van de
dividendbelasting er iets mee te maken?
Paul Polman, de
nogal louche topman bij Unilever, beweert dat het in ieder geval heeft geholpen. Maar of het dé doorslaggevende factor was? Daar blijft hij vaag over:
Om grote bedrijven in Nederland te houden en nieuwe bedrijven aan te trekken wil de Nederlandse regering de dividendbelasting afschaffen. In een persbericht noemt het bedrijf het schrappen van de dividendbelasting als voordeel voor de aandeelhouders.
Op de vraag wat de keus zou zijn geweest als de dividendbelasting niet zou zijn afgeschaft, antwoordt hij: "We zijn hier niet om te speculeren. Dat is aan politici om te beslissen. Wij beslissen op basis van de feiten die we hebben, en de feiten zijn dat er geen belastingverschillen zijn."
En die politici bemoeien zich er zeker mee. Jesse Klaver was in ieder geval not amused:
Met de bewering dat er 0 banen bijkomen liegt Klaver hier gewoon een potje, maar toegegeven: veel (enkele tientallen) zijn het er niet nee. Als de afschaffing van die belasting dit dus écht teweeg heeft gebracht, dan was het in ieder geval wel een dure grap. Of zoals Jan Roos het verwoordt:
Wat we in ieder geval weten - en wat Polman ook gewoon toegeeft - is dat hij prima contacten heeft met zowel Rutte als andere staatshoofden. De theorie dat die belasting onder druk van multinationals als Unilever is afgeschaft, lijkt met die informatie een stuk reëler.
