Het idee bestaat al langer, maar lijkt nu langzamerhand realiteit te worden: het printen van menselijke organen! Het UMC in Utrecht werkt aan een bioprinter die precies dat mogelijk moet gaan maken. Maar ze zijn er dus nog niet
Donororganen zijn schaars, waardoor alleen in Nederland al jaarlijks ruim honderd patiënten de wachttijd niet overleven. Het is ook niet voor niets dat er in sommige landen een enorme zwarte handel in is ontstaan. Dan zou een bioprinter een perfecte oplossing zijn!
Het probleem is nu vooral dat het printen nog erg traag gaat. Levende cellen en hulpstoffen kunnen nu al in laagjes op elkaar worden geplakt, zodat nieuw weefsel ontstaat. Helaas is dit proces nog erg traag, waardoor de cellen al beginnen af te sterven nog voor het orgaan af is.
Maar daar lijkt nu verandering in te komen! Riccardo Levato, onderzoeker biofabrication en regeneratieve geneeskunde bij het UMC Utrecht, heeft samen met Zwitserse wetenschappers een methode ontwikkeld om dit probleem te verhelpen: 'volumetrisch bioprinten'.
In plaats van in laagjes te printen worden er nu eerst cellen opgekweekt en gemengd met een vloeibare gel. Het mengsel stolt als het in contact komt met laserlicht en dat goedje stoppen ze vervolgens in een draaibare container. Dan kan men aan de slag. Zo kan er een 3D-vorm uit een klodder levende biomassa worden geboetseerd met een laser! Want dan is het eigenlijk nog alleen maar een kwestie van snel de juiste delen stollen en de overtollige restjes weghalen.
Vervolgens moeten de cellen nog wel rijpen, want iets er uit laten zien als een orgaan is natuurlijk wel wat anders dan een levend object dat ook daadwerkelijk kan functioneren als een orgaan. De cellen van het geprinte weefsel worden vervolgens met specifieke moleculen en hulpstoffen zo aangepast dat ze zich op de juiste manier gaan gedragen. En voilà: een 3D-geprint orgaan is in theorie binnen handbereik!
Nu kunnen ze nog maar twee bij twee centimeter printen, maar het idee is dus werkbaar. Dat betekent niets minder dan een revolutie in de medische wereld, toch? Dierproeven kunnen dan bijvoorbeeld worden verminderd. En als er eenmaal succesvolle prints zijn, dan worden de blauwdrukken natuurlijk bewaard. Zo krijgen we uiteindelijk een set van mogelijke orgaan-blauwdrukken die perfect zijn afgestemd op de patiënt in kwestie!
Maar goed, we zijn er nog lang niet. Er zijn nog vele obstakels om te overwinnen, al ziet het er allemaal wel heel hoopgevend uit!