Uiteenvallen eurozone onvermijdelijk

Geen categorie13 jun 2011, 19:00
Valt de eurozone uit elkaar? Nouriel Roubini, hoogleraar economie aan New York University en actief in het World Economic Forum, ziet het gebeuren.
Hij schrijft vandaag in de Financial Times [registreren] onder meer het volgende: 

The muddle-through approach to the eurozone crisis has failed to resolve the fundamental problems of economic and competitiveness divergence within the union. If this continues the euro will move towards disorderly debt workouts, and eventually a break-up of the monetary union itself, as some of the weaker members crash out.

'a break-up of the monetary union itself'. Dat kunnen de Barrosos, de van Rompuys, de Wellinks en de Jan Kezen van deze wereld in hun zak steken.
De grenzeloze optimisten die ons de euro hebben aangesmeerd gingen ervan uit dat de eenheidsmunt via structurele hervormingen zou leiden tot convergentie van productiviteit en economische groei in de deelnemende landen. Dit is een falikante misrekening gebleken:

The reality turned out to be different. Paradoxically the halo effect of early interest rate convergence allowed a greater divergence in fiscal policies. A reckless lack of discipline in countries such as Greece and Portugal was matched only by the build-up of asset bubbles in others like Spain and Ireland. Structural reforms were delayed, while wage growth relative to productivity growth diverged. The result was a loss of competitiveness on the periphery.

Herstel van het concurrentievermogen van de probleemlanden vormt de enige uitweg uit de crisis. Een haircut - hoewel waarschijnlijk onvermijdelijk en misschien ook wenselijk - brengt dit niet dichterbij:

Eurozone debt reduction or “reprofiling” will help to resolve the issue of excessive debt in some insolvent economies. But it will do nothing to restore economic convergence, which requires the restoration of competitiveness convergence. Without this the periphery will simply stagnate.

Roubini concludeert, na nog andere opties in beschouwing te hebben genomen, dat er maar één optie overblijft om herstel van het concurrentievermogen in de probleemlanden - en dus een uitweg uit de crisis - te bewerkstelligen:

there is really only one other way to restore competitiveness and growth on the periphery: leave the euro, go back to national currencies and achieve a massive nominal and real depreciation. After all, in all those emerging market financial crises that restored growth a move to flexible exchange rates was necessary and unavoidable on top of official liquidity, austerity and reform and, in some cases, debt restructuring and reduction.

Nieuw is deze gedachte niet, al kan hij niet vaak genoeg worden herhaald. Zeker nu alom de haircut als oplossing van de crisis wordt aanbevolen. Zoals hiervoor reeds werd aangegeven brengt een haircut - hoe zinvol misschien ook - het noodzakelijke herstel van het concurrentievermogen niet dichterbij.
Natuurlijk ziet de rebelse hoogleraar ook wel in dat uittreding uit de eurozone het voorstellingsvermogen van de huidige Europese leiders (met inbegrip van die in de probleemlanden) te boven gaat. Maar wat vandaag nog ondenkbaar is kan binnen een paar jaar een wenkend perspectief vormen, zeker als de huidige ellende blijft voortduren, en daar mogen we toch wel vanuit gaan. De luchtfietsers in euroland zullen uiteindelijk - goedschiks of kwaadschiks, dus gedwongen door woedende belastingbetalers - met beide benen op de grond komen te staan en de realiteit onder ogen zien:

The eurozone was glued together by the convergence of low real interest rates sustaining growth, the hope that reforms could maintain convergence; and the prospect of eventual fiscal and political union. But now convergence is gone, reform is stalled, while fiscal and political union is a distant dream.

De houders van staatspapier van de probleemlanden zullen niet zonder kleerscheuren wegkomen, maar ook aan uittreding van die landen uit de eurozone valt niet te ontkomen:

Debt restructuring will happen. The question is when (sooner or later) and how (orderly or disorderly). But even debt reduction will not be sufficient to restore competitiveness and growth. Yet if this cannot be achieved, the option of exiting the monetary union will become dominant: the benefits of staying in will be lower than the benefits of exiting, however bumpy or disorderly that exit may end up being.

Het uiteenvallen van de eurozone is dus onvermijdelijk. Verder is het alleen nog zaak om een en ander netjes af te wikkelen.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten