Het is niet makkelijk om een Turks-Nederlandse jongere te zijn en dat komt vooral doordat deze jongeren gediscrimineerd worden. Aldus concludeert een groep Turks-Nederlandse professionals in een
manifest op de Volkskrant-website. Gevolg van de situatie van deze jongeren is dat zij zich afkeren van de Nederlandse samenleving of orthodox-Islamitisch worden. Dat lijken me inderdaad verkeerde ontwikkelingen, maar het zou goed zijn om ook andere problemen en oorzaken dan enkel discriminatie op te zoeken. Bovendien is discriminatie geen eenzijdig proces.
Dat komt niet alleen doordat deze jongeren nog steeds als buitenstaander worden aangesproken (als 'allochtoon', als 'Turk' of als 'moslim'), maar ook feitelijk vaker worden buitengesloten, of erger, gediscrimineerd. Zij hebben het gevoel minder gewaardeerd te worden op school, in het uitgaansleven en op de arbeidsmarkt.
U mag het eigenlijk niet zeggen, maar de discriminatie en racistische denkbeelden onder allochtonen zijn van het kaliber dat als, laten we zeggen, een blanke oude man zich daaraan schuldig zou maken, hij direct geïnterneerd zou worden. Ik ben de eerste om toe te geven dat Turks-Nederlandse jongeren op oneigenlijke gronden gediscrimineerd worden, vooral op de arbeidsmarkt. Wat ik echter niet wil nalaten te onderstrepen is dat deze jongeren ook door hun eigen sociale omgeving (familie, moskee, etc.) als geen 'kaaskop', maar als Turk en moslim wordt benaderd. In familiale kringen uit zich dat in een fel (Turks) nationalisme en het nauwelijks Nederlands spreken. Dat zijn twee factoren die funest zijn voor de aansluiting bij de Nederlandse maatschappij.
De gebrekkige vertegenwoordiging van Turkse Nederlanders in bestuur, politiek en media versterkt het beeld onder jongeren dat ze moeilijk kansen zullen krijgen. Er zijn weinig Turkse Nederlanders waarmee zij zich kunnen identificeren. Dat is niet alleen het gevolg van een falend diversiteitsbeleid, maar ook van het gebrek aan aansprekende 'leiders' van Turks-Nederlandse origine.
Afgezien van het met de vinger naar Nederland wijzen dat geen kansen zou geven (wat die ook moge zijn) en het feit dat Turkse Nederlanders de hand in eigen boezem moeten steken wat betreft falen leiderschap van hun kant, is 'falend diversiteitsbeleid' iets om op te letten. Er had moeten staan dat alle beleid om diversiteit te bevorderen Nederlands-Turkse jongeren direct stigmatiseert, omdat zij daarmee worden gecategoriseerd aan de hand van zo-even genoemde kwalijke termen als 'moslim', 'allochtoon' en 'Turk' en niet naar kwaliteiten. Bovendien lijkt het me onverstandig en vernederend om Nederlandse topposities uit te hollen en er mensen van allerhande afkomst te planten, omdat een bevolkingsgroep graag een voorbeeld wil hebben.
Het manifest gaat nog even door. De auteurs wijzen op het 'broos' worden van het sociale vangnet in Nederland en het korten op de subsidies van allerhande clubs die zich voor Turks-Nederlandse jongeren willen inzetten. Zo ken ik er nog een paar. Het is eerst tijd om de hand in eigen boezem te steken, vooraleer 'Nederland' als hoofdschuldige wordt aangewezen.