Turkse docent opgepakt na coup werd gemarteld, kreeg geen medische hulp, stierf, en wordt nu begraven als "een verrader"

Gökhan Acikkoglu was één van de vele docenten in Turkije. Zijn nummer één opdracht in het leven was om kinderen de kennis bij te brengen die ze nodig hebben om succesvol te worden in het leven. Wat niemand kon bevroeden was dat hij uiteindelijk op jonge leeftijd zou overlijden omdat hij ervan beschuldigd werd "een verrader" te zijn.

Toen de mislukte staatsgreep plaatsvond in Turkije op 15 juli zat Gökhan ongetwijfeld, net als ik, met verbazing naar de televisie te kijken. Niemand had dit zien aankomen: de coup kwam uit het niets. Nou ja, het was natuurlijk wel duidelijk dat Erdogan steeds meer macht naar zich toe trok en dat zijn tegenstanders daar allerminst blij mee waren, maar de halve wereld was ervan overtuigd dat het leger tegenwoordig niets meer had in te brengen en zich niet eens meer tegen hem kon verzetten als het dat wilde.

Blijkbaar hadden we dat verkeerd gezien.

Voor Gökhan kwam dat ongetwijfeld als een schok. Ik kan me voorstellen dat hij met stijgende verbazing toekeek terwijl een verslaggever van de staatstelevisie de officiële verklaring voorlas van de coupplegers. Erdogan werd er onder meer van beschuldigd een dictator te zijn, een islamist die het Turkse seculiere systeem wil afschaffen, een terroristensponsor, en ga zo maar door.

Hoewel Gökhan natuurlijk niets met de coup te maken had -- die werd immers gepleegd door leden van het leger -- moet hij zich rot zijn geschrokken toen de politie opeens voor zijn deur stond. Blijkbaar was hij al voor de mislukte staatsgreep op een zwarte lijst van 'Gülen-volgelingen' gezet door de autoriteiten. Nu de coup mislukt was greep de regering Erdogan de mogelijkheid aan om het hele staatsapparaat te zuiveren. Eén van de slachtoffers van die zuivering was, dat was nu duidelijk, Gökhan.

De arme leraar werd meegenomen en in de gevangenis gegooid. Hij wist niet waar hij van beschuldigd werd, behalve dan dat hij stelselmatig werd uitgescholden voor verrader. Na enige tijd in gevangenschap te hebben gezeten werd hij ziek: zijn diabetes speelde op en hij werd zo slecht behandeld dat zijn lichaam ermee ophield.

Vervolgens werd hij naar het ziekenhuis gebracht. Ongetwijfeld onder de druk van de autoriteiten zeiden doktoren dat het allemaal wel meeviel. Gökhan werd teruggebracht en weer vastgezet.

Op 23 juli overleed hij. Het was een ieder duidelijk dat dit kwam door de enorm slechte behandeling die hij 'genoot.' Journalist Mahir Zeylanov heeft het zelfs over 'marteling,' wat niet echt als een verrassing kan komen voor mensen die de afgelopen weken goed hebben opgelet.

Een vreselijk verhaal natuurlijk. Deze leraar had absoluut niets te maken met de coup, maar toch moest hij de staatsgreep en de zuiveringen met zijn leven bekopen.

Maar zijn verhaal wordt nog erger. Na zijn dood lieten de autoriteiten namelijk weten aan zijn nabestaanden dat hij beschouwd werd als "een verrader." Toen ze zijn lichaam wilden ophalen werd hen verteld dat ze daar naar konden fluiten. Gökhan zou begraven worden op een zogenaamde "Begraafplaats voor Verraders." Hij zou geen normale begrafenis krijgen: hij zou behandeld worden als een hond. Of nog erger.

Dit is wat er tegenwoordig gebeurt in Turkije. En ondertussen zegt Jean-Claude Juncker dat de toetredingsgesprekken van dat land met de Europese Unie 'gewoon' door moeten gaan.

Triest, triester, de EU.