Joh!
De angst om Turkse kiezers te verliezen lijkt voor een aantal Nederlandse politieke partijen zwaarder te wegen dan de eigen ideologie. Onder de noemer van etnische diversiteit laten zij kandidaten van Turks-Nederlandse afkomst toe die de eigen politieke stroming vaak niet of nauwelijks onderschrijven maar die wel, geheel conform de Turkse politieke mores, de Turkse kiezer op hun etniciteit aanspreken om op hen te stemmen. Zo werpt de politieke cultuur van Turkije een langere schaduw over onze eigen gemeentelijke verkiezingen dan menigeen vermoedt.
Dan menigeen vermoedt? Ik weet niet precies wat de auteurs denken dat de gemiddelde Nederlander gelooft, maar iedereen is het er wel over eens dat cliëntelisme onder Turken een bijzonder belangrijke rol speelt in verkiezingsuitslagen, zeker (maar niet alleen) op gemeentelijk niveau.