Trouw: De grootste tegenwerkers van de duurzaamheidsbeweging

Nienke Schipper van Trouw heeft een ludieke enquête georganiseerd over de grootste tegenwerkers van de duurzaamheidsbeweging. Ik kwam op de derde plaats na Maxime Verhagen en Richard de Mos. Op de vierde, vijfde en zesde plaats kwamen Geert Wilders, Peter Boerma en Henk Bleker.

Nienke Schipper:

Volgens het panel dat dit jaar De duurzame 100 samenstelde zijn het ruwe tijden voor de duurzaamheidsbeweging in Nederland. Vooral bij politici is het tij gekeerd. Dat het huidige kabinet wordt gedoogd door een partij die ontkent dat er een klimaatprobleem is, helpt ook niet erg. Minister Verhagen van Economische zaken zei op het Sociaal Christelijk Congres dat 'het milieu is verworden tot een moralistische stok om ondernemers, boeren en bedrijven mee te slaan die proberen hun boterham te verdienen'.

Staatssecretaris Bleker trekt zich niets aan van afspraken die hij met België heeft gemaakt om de Hedwigepolder onder water te zetten.

Panellid Maarten van Biezen van Natuur en Milieu: 'Ik hoor van ambtenaren in Den Haag dat zij het woord klimaat niet meer mogen noemen in regeringsstukken.'

Maar ook op andere vlakken blijft Nederland achter bij andere landen in Europa, bijvoorbeeld als het gaat om het opwekken van Groene Energie of als het gaat om nakomen van internationale afspraken over de uitstoot van broeikasgassen. Kortom: zeggen dat je niets met duurzaamheid hebt, is niet meer voorbehouden aan een ludiek clubje klimaatsceptici. Maar wie is nu de grootste tegenwerker van de duurzaamheidsbeweging in Nederland?

Tot en met 21 november mochten de bezoekers van Trouw.nl zelf mensen nomineren die volgens hen de meeste invloed hebben op het tegenwerken van duurzame initiatieven in Nederland. Er kwamen een aantal namen naar voren die volgens het publiek extra aandacht verdienen.

We stellen ze aan u voor:

Minister Maxime Verhagen, Economische Zaken, Landbouw en Innovatie. Volgens bezoeker wtv.nl loopt Verhagen "aan de leiband van de fossiele lobby. Zijn invloed als minister is desastreus".

Tweede Kamerlid Richard de Mos (PVV). De Mos zit als kamerlid onder andere in de commissie Infrastructuur en Milieu en wist volgens bezoeker DarkSkywise niets van deze portefeuille toen hij hem overnam van Barry Madlener. "Zijn kennis deed hij op door zijn mailbox open te zetten voor iedereen die het oneens was met het toenmalige regeringsbeleid en blijft de aldus opgedane 'kennis' stug promoten, ondanks dat het merendeel van die 'kennis' zowel door klimaatdeskundigen als sceptici reeds is verworpen." [Noot HL: Dat zuigt Nienke uit haar duim.]

Labohm, econoom. Volgens bezoeker shure verdient Hans Labohm, econoom en één van de meest bekende klimaatcritici in Nederland, ook een nominatie. Labohm studeerde economie en economische geschiedenis aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam. Van 1992 tot 2005 was hij als gastonderzoeker en adviseur van de directie verbonden aan "Clingendael", het Nederlands Instituut voor Internationale Betrekkingen. Labohm publiceert in binnen- en buitenland artikelen, boeken en rapporten over met name internationale economische vraagstukken en klimaat.

Lees verder hier

Natuurlijk is deze enquete bedoeld om de betrokkenen aan de schandpaal te nagelen. Kijk eens, beste Trouw-lezers, hoe politiek incorrect deze lieden zijn! En de modale Trouw-lezer zal misschien instemmend mompelen: 'Tis me toch wat!'

Maar het is een uiterst merkwaardige enquête, waarin een heleboel zaken in de grabbelton van duurzaamheid worden gegooid, die daarin helemaal niet thuishoren. Maar ja, peuter dat Nienke dat maar eens aan haar verstand!

Zogenoemde duurzame energie (wind, zonne-energie, biofuels uit palmolie) is helemaal niet zo duurzaam als men wel wil doen geloven, zoals ik reeds zo vaak heb betoogd. Bovendien is het extreem duur. En klimaat is geen probleem, omdat CO2 slechts een onbeduidende invloed heeft op de gemiddelde wereldtemperatuur. Het is daarentegen goed voor de plantengroei en daarmee ook voor de voedselproductie en biodiversiteit. Groener kunnen we het niet maken!

Als klassiek liberaal zullen mijn lezers mij slechts zelden kunnen betrappen op opvattingen ten gunste van (nog verdere) inkomensnivellering. Ik vind namelijk dat hardwerkende mensen en ondernemers die risico nemen, daarvoor ook moeten worden beloond. Zo niet, dan zullen we daar met zijn allen negatieve welvaartseffecten van ondervinden. Maar er zijn grenzen. Revolutionaire veranderingen in onze energievoorziening die de energiekosten met 600 euro per persoon per jaar zullen doen toenemen, zullen vooral de laagste inkomenscategorieën het hardst treffen omdat het hier om basisbehoeften gaat. Ik acht dat volstrekt onnodig en onwenselijk en blijf mij er over verbazen dat politiek correcte Gutmenschen en wereldverbeteraars hiervoor blijven pleiten.

Nienke Schipper zou er goed aan doen om zich wat breder te oriënteren.