De Volkskrant columniste Nadia Ezzeroili neemt de lezer mee in de idioterie van radicaal links. Specifiek de deugende diversiteitstypetjes die overal onderdrukking in zien, en hun eigen safe space maar niet safe krijgen. Sneu natuurlijk, maar vooral erg hilarisch!
Deugen
In Amsterdam (hoe kan het ook anders) is er een club genaamd De School. Die club moest super inclusief worden en een soort mini-paradijsje voor de linkse figuren, die zelfs voor Amsterdamse begrippen fucking links zijn. Zoals het bijna altijd gaat met dit soort clubjes van morele verhevenheid: de organisatie is roomblank.
Altijd weer die witte mensen
En daar begon het gedonder! De School in Amsterdam-West was niet 'safe' en inclusief genoeg voor de zwarte queers (speciale term voor een LHBTI+'ers die nog een letter uit moeten zoeken), 'want witte mensen'.
Ezzeroili vertelt ons vervolgens hoe dit eigenlijk bij ál die clubjes zo lijkt te gaan. De islamitische vrouwenclub bleek niet gediend van vragen en open discussie. De antiracisme-beweging had geen oog voor de vrouwenonderdrukking in de eigen gelederen en de intersectionele feministen bleken vooral 'witte vrouwen-haters' te zijn. Diversiteit en tolerantie gaan misschien toch niet zo goed samen!
Het opvallende aan dit verhaal is dat het ene na het andere clubje zich zó identificeert met één bepaald politiek doel, dat er direct een heel subcultuurtje omheen moet worden gebouwd en dat ze elkaar alsnog de tent uitvechten.
Tolerantie, exclusief inclusiviteit!
Zeg nou zelf, dit is toch een gaar fenomeen? En ze hebben die safe space dus ook echt nodig, want als je ze bij elkaar zet ontploft de boel. De zwarte queer gaat zich aan de conservatieve moslima storen, die met haar anti-homo-sentiment, vanuit de optiek van de feministen weer als onderdrukte vrouw van het islamitische patriarchaat wordt gezien. En de zwarte queer gaat zich ook weer aan die feministen storen, want die hebben het vaak niet zo op omgebouwde 'vrouwen'. En die feministen zijn voor de moslima natuurlijk véél te vrij en van god los.
Het meest vreemde is nog wel dat, ondanks het feit dat links zoveel van die dullige clubjes kent en ze elkaar dus de tent uitvechten, hun ideeën wel enorm veel aandacht krijgen. Ook terwijl blijkt dat ze zelf niet tolerant, divers en 'safe' zijn, zodra het niet meer om hun slachtofferclubje gaat. Tenzij ze worden gemobiliseerd tegen 'witte mensen' natuurlijk, dan kunnen ze het tijdelijk wél goed met elkaar vinden.