Er zijn veel vreselijke verhalen te schrijven over het bloedbad in Dallas, waar een zwarte extremist van de New Black Panther Party vijf politieagenten doodschoot. Toch zijn er ook mooie verhalen te vertellen.
Of beter gezegd: verhalen over heldhaftige mensen die met gevaar voor eigen leven in actie kwamen om anderen te beschermen.
Eén zo'n verhaal -- en wellicht het beste voorbeeld -- is het verhaal rond de foto boven dit artikel. Daarop zie je een groepje mensen met elkaar wegrennen. Normaal gesproken gebeurt dat in blinde paniek, maar hier lijkt sprake te zijn van een gecoördineerde vlucht.
En dat klopt. Toen de schutter losging zagen deze omstanders namelijk een baby in een kinderwagen staan. Ze waren logischerwijze bang dat de arme baby geraakt zou worden door de kogels, en dus grepen ze in: ze renden massaal naar de kinderwagen, gingen er vervolgens met zijn alleen omheen staan, en gingen pas toen, met de kinderwagen en baby in het midden, weg. Daarbij namen ze dus het risico dat ze zélf neergeschoten konden worden.
Het mooiste van de foto -- als je een foto die in zo'n situatie wordt genomen mooi kan noemen -- is dat de burgers die de baby in veiligheid brengen verschillende huiskleuren hebben. Dit was geen actie van een minderheid of van een 'meerderheid,' maar van allebei. Het ging niet om de kleur van iemands huid, maar om de menselijkheid van elkaar en de baby.