The Legacy: een ellendige nalatenschap

Na The Killing en Borgen gooit de Deense staatsomroep DR het over een compleet andere boeg met familiedrama The Legacy. En slaagt wederom.

De opmars van Scandinavische televisieseries die perfect aansluit bij het fenomeen binge-viewing en de opkomst van Netflix c.s. zal maar weinigen ontgaan zijn. Het bespreken van waarom deze series zo succesvol zijn, is zowel hier als op andere plekken al uitgebreid besproken. Wat opvallend is bij het succes van met name de series van de Deense staatsomroep DR dat men weet wanneer het genoeg is en bij elke nieuwe serie een ander weg inslaan. Zowel The Killing als Borgen zijn na drie seizoenen op hun hoogtepunt gestopt. Daar waar The Killing een echte crimeserie was en Borgen de politiek van Denemarken duidde, gooit men het bij The Legacy over een volledig andere boeg: een familiedrama ontsproten uit de nalatenschap van een moeder aan haar kinderen.

De familie Grønnegaard 

In The Legacy (in het Deens Arvingerne) maken we kennis met de vrijgevochten Veronika Grønnegaard. Veronika – overduidelijk een kind van de jaren zestig – is een succesvolle kunstenares die zich op haar enorme landgoed wijdt aan haar kunst en zich weinig gelegen laat aan haar omgeving. Dit heeft diepe sporen achtergelaten op haar kinderen Gro, Frederik en Signe. Gro is de oudste en streeft – in veel gevallen hopeloos – naar de waardering van haar moeder. Het is daarom niet verwonderlijk dat zij de kunstwereld is ingegaan. Haar muzikale maar wereldvreemde vader Thomas woont in een hutje op het landgoed en is onderdeel van het gevolg van Veronika maar niet langer haar geliefde. Haar twee zoons Frederik en Emil hebben een andere vader dan Gro. Hun vader heeft jaren geleden Veronika verlaten en haar achtergelaten in het landhuis dat tot die tijd van hem was. Uiteindelijk keert hij ziek terug en pleegt in datzelfde landhuis zelfmoord. Frederik haat zijn moeder daarom en heeft zich gestort op een verdienstelijke carrière als jurist, terwijl de flierefluitende jongste van het gezin Emil in Thailand zit en een ontspannen leven leidt waarbij iedere onderneming uiteindelijk tot niets leidt, maar altijd financieel wordt gered door zijn moeder.

Een nieuwe loot aan de stam

Veronika is met heel veel dingen bezig, maar vooral zichzelf. Het is daarom geen verrassing dat wanneer een terminale longkanker wordt geconstateerd zij dit niet meldt aan haar kinderen. Om een en ander nog complexer te maken besluit ze vlak voor haar dood het landgoed na te laten aan Signe (alias “Sunshine”) het jongste kind van Veronika dat wordt opgevoed door haar vader en stiefmoeder zonder dat ze zelf weet dat haar moeder niet haar echte moeder is. Zodra dit uitkomt, ontstaat een familiedrama dat zorgvuldig in tien afleveringen van een uur wordt verteld. Want met deze plotselinge wending wordt het voornemen van Gro teniet gedaan om het landgoed om te bouwen tot een museum voor het werk van haar moeder. Frederik ziet zijn kans vervliegen om eigenaar te worden van het huis van zijn vader waarmee het onrecht dat hem en zijn vader door zijn moeder is aangedaan zou worden rechtgezet. En Emil? Diens erfenis wordt door zijn neus geboord en verliest daarmee de kans om zijn schulden bij nogal criminele geldschieters in Thailand af te lossen. Signe daarentegen erft een huis van een moeder die ze pas vlak voor haar door leert kennen en lijkt te transformeren van een doorsnee vrouw in een rijtjeshuis naar vrouwe van een landgoed. Een transformatie die haar en haar omgeving niet goed afgaat.

Geen melodrama

Het zal niet verbazen dat deze nalatenschap genoeg stof oplevert om het gebruikelijke aantal van tien afleveringen in een seizoen met gemak te vullen. Wat daarbij opvalt is dat de makers erin geslaagd zijn om elke vorm van melodrama te vermijden. Daardoor ontspint zich een geloofwaardig familiedrama dat niet wordt “opgeleukt” met een plotseling sterfgeval of andere narigheid die het verhaal compleet op z’n kop zet. En dat is soms wel even wennen, zeker wanneer je de Amerikaanse tegenpool van een serie als deze gewend bent. The Legacy kent een behoorlijk aantal momenten waarbij je het ergste verwacht, maar dit zich niet zo voltrekt en zo het realisme van de serie fier overeind blijft staan. Dus wanneer bijvoorbeeld de gebroeders Frederik en Emil in de auto zitten en Frederik veel te hard rijdt, eindigt dit niet in een fataal ongeluk, maar een ruzie tussen de beide broers waarbij Frederik (letterlijk) gas terugneemt. Dit gebrek aan melodrama versterkt de serie alleen maar. En hoewel de karakters absoluut hun dramatische momenten hebben, zijn alle personages “grijs” en hebben daardoor hun goede en slechte kanten. Het is wat dat betreft net het echte leven. Een stemmige productie en zeer passende titelmuziek van Nina Persson (bekend van The Cardigans) maken het succes af.

Weer een succes

The Legacy is in Denemarken een grote hit en zal het gelijk The Killing en Borgen ook buiten Denemarken goed doen. Om The Legacy te duiden zijn al vergelijkingen gemaakt met het beroemde Festen, maar eigenlijk gaat de vergelijking met het succesvolle drama van de publieke omroep Oud Geld veel beter op. In zowel The Legacy als Oud Geld gaat het niet om respectievelijk de nalatenschap en de toekomst van de familiebank, maar het effect dat dit heeft op onderlinge verhoudingen in een familie. Net als Oud Geld is dit een kwalitatief hoogwaardige dramaserie die het verdiend om bekeken te worden. Hoewel de laatste aflevering over de ellendige nalatenschap van Veronika Grønnegaard veel losse eindjes bij elkaar brengt, ligt een tweede (en vast en zeker derde) seizoen voor de hand. En dat is voor niemand een straf.

De trailer van 'The Legacy':

‘The Legacy’ is vanaf 27 mei algemeen verkrijgbaar en wordt – net als ‘The Killing’ en ‘Borgen’ – uitgegeven door Lumière. ‘The Legacy’ is in januari van dit jaar als ‘Arvingerne’ in première gegaan op het Deense DR1. Deze recensie is gebaseerd op de Blu-ray versie.