Meer groei en minder schuld

Onlangs was ik weer op een lezing van Dr. Mark Mobius, de Emerging Markets nestor van Franklin Templeton.

De laatste jaren hebben de aandelenkoersen uit de Emerging Markets wisselende resultaten laten zien en per saldo bleven ze sterk achter bij de Amerikaanse en meeste Europese aandelenindices. De opkomende landen zijn niet meer zo hot voor beleggers. Dat is ook duidelijk te zien bij de onderweging van EM aandelen die veel (institutionele) beleggers zich permitteren. Al bijna een jaar is men onderwogen in Emerging Markets, en soms ook met grote percentages. Het lijkt het kip en het ei verhaal, want door de verminderde belangstelling doen de koersen het minder goed en daardoor neemt de belangstelling verder af. Bovendien zag men met name in Europa legio aantrekkelijke beleggingsmogelijkheden.

Voor een waardebelegger als Mobius ontstaan er zo mooie kansen, want deze aandelengroep raakt steeds meer ondergewaardeerd. Zo noteren wereldwijd de aandelenkoersen 14,8 keer de winst zoals verwacht in de komende 12 maanden en dat terwijl ze in de opkomende landen slechts 10 keer de winst noteren. Misschien nog interessanter wordt het als men ziet dat de winstgroei het komende jaar in de opkomende landen op 11,4% geschat wordt tegen 9,4% gemiddeld wereldwijd.

De koersen van deze aandelen in relatie tot hun boekwaarden komen zo’n beetje overeen met die van tijdens het uitbreken van de Azië crisis, de aanslagen in de VS (9/11), het uitbreken van de Irak oorlog en het uitbreken van de financiële crisis. Zeker als hij verschillende ratio’s afzet tegen die van de Amerikaanse aandelen, wordt extra duidelijk hoe goedkoop relatief deze aandelen zijn.

De groei in landen zoals China mag dan wel als percentage aan het afnemen zijn, in absolute zin is het nog steeds indrukwekkend. En als de Chinese regering ook maar de helft van haar lange termijn ambities weet te verwezenlijken, dan heeft dat al een majeure impact op China en veel van de andere opkomende economieën. Voor het hele jaar 2014 wordt verwacht dat de opkomende economieën met 5,1% groeien en die in de ontwikkelde landen – na jaren van recessie – met slechts 1,9%.

Enkele weken geleden stond al in onze kranten dat de gemiddelde Nederlander nu even rijk is als in 2006.  De som van wat we gezamenlijk produceren was in het eerste kwartaal 2014 gelijk aan dat in het eerste kwartaal 2007. Echter we zijn nu met meer mensen en gecorrigeerd voor inflatie brengt het ons terug op het niveau van 2006. Even ter vergelijk, in de afgelopen vijf jaar groeide het Bruto Nationaal Product van de opkomende landen met 45%.

Maar in meer zaken is een inhaalslag waarneembaar. Of we nu kijken naar de verkoop van smartphones of het opbouwen van financiële reserves. Alles groeit explosief in de Emerging Markets.

Het enige dat in de Westerse wereld explosief groeide waren de staatsschulden. We zullen hier alle zeilen moeten bijzetten om de staatschulden als percentage van het Bruto Nationaal Product weer onder de 100% te krijgen. In de afgelopen tien jaar daalde de staatschulden in de Emerging Markets gestaag en staat nu rond de 30%. Met andere woorden, bij ons is de staatsschuld in verhouding ruim drie keer zo groot en dat bij een economische groei die slechts een derde is.

Dat deze trend zorgelijk is, is ook af te lezen in de aanpassingen van de kredietbeoordelaars. In de afgelopen 14 jaar heeft Standard & Poor’s 13 opkomende economieën opgewaardeerd en ongeveer een gelijk aantal ontwikkelde landen afgewaardeerd in hun beoordeling.

Ondanks deze grote stappen vooruit die de Emerging Markets maken hebben hun aandelenkoersen het relatief slecht gedaan, omdat beleggers moeten wennen aan de lagere groeicijfers en nog steeds de Aziëcrisis van 1997 in gedachten hebben. De problemen van toen besmette het ene na het andere land, maar die situatie ligt nu anders. Er zijn nog steeds fragiele landen zoals Brazilië, India, Indonesië, Zuid Afrika en Turkije met een groot te kort op hun betalingsbalans. Maar er zijn er nu ook die er financieel zeer sterk voor staan zoals Zuid Korea.

Die diversiteit tussen de landen onderling en de zeker tussen die van de bedrijven uit die landen zijn  groter dan ooit en biedt ruime beleggingsmogelijkheden. Politieke spanningen en verkiezingen kunnen in sommige markten extra aankoopmomenten creëren. Valuebelegger Charles Brandes schroomt dan ook niet om zijn belang in bijvoorbeeld Russische aandelen uit te breiden.

Aandelen die misprijsd zijn bieden kansen, maar vragen wel om goede research en stalen zenuwen.