Samir A. blijft stug volhouden dat hij geld aan het inzamelen was voor de vrouwen en kinderen die vastzitten in Syrische detentiekampen. Dat gelooft natuurlijk niemand.
En al helemaal niet nu het OM met beschuldigingen van geld witwassen komt, wat zou via een eeuwenoud systeem van
hawala-bankieren zijn gebeurd. Het doel is voor het OM in ieder geval duidelijk: financiering van terrorisme.
Samir A. wist in 2019 al dat deze 'inzamelingsactie' voor problemen zou kunnen zorgen, dat zei hij destijds al in een interview samen met Bilal L.. En dáár gaat hij de mist in met z'n verhaal. Want in plaats van open en eerlijk te zijn over waar dat geld naartoe moet, verhulde hij z'n operatie en deed hij er alleen maar geheimzinniger over.
Slachtoffers helpen buiten strijdgebied? Daar zijn heus wel manieren voor te vinden om dat degelijk te laten verlopen. Maar nee, Samir A. koos liever voor een schaduwnetwerk dat haast niet valt te controleren, en we moeten met z'n allen maar geloven dat het geld niet in handen van terreurorganisaties is gevallen. Kom nou toch.
En dan het 'nobele werk' nog aanvoeren als argument ook: ‘Als een Nederlandse officier van justitie bereid is ons te vervolgen voor het helpen van vrouwen en kinderen in oorlogsgebied, en als er in Nederland een rechter is die bereid is ons daarvoor te veroordelen. Daarmee zou ik kunnen leven. Ik zou er niet mee kunnen leven als ik wist dat er kinderen zijn doodgegaan terwijl ik had kunnen helpen. Die paar maandjes extra zitten, die kunnen er ook nog wel bij.’
Het is te hopen dat het OM voldoende bewijs heeft, en daarvoor moet er kunnen worden aangetoond waar dat geld terecht is gekomen. Het klinkt als een aardige dekmantel, maar door de wijze waarop het gebeurt maakt het zichzelf volstrekt ongeloofwaardig.