Stil staan bij veertig jaar bezetting

Het is deze maand veertig jaar geleden dat de illegale bezetting begon. Veertig procent van het land is bezet - voorheen het meest vruchtbare en meest welvarende gedeelte. Een derde van de bevolking is verdreven; 200.000 vluchtelingen zijn uit hun huizen gevlucht, om nooit meer terug te kunnen keren. 

In 2011 constateerde een rapport van Verenigde Naties dat de mensenrechten er worden geschonden "met inbegrip van de rechten op bewegingsvrijheid, het recht op leven, de vrijheid van godsdienst en economische, sociale en culturele rechten."

Er loopt een bijna 200 kilometer lange grens met huizenhoge hekken dwars door het gebied. Tienduizenden kolonisten zijn in het bezette gebied komen wonen. Het historisch erfgoed van de oorspronkelijke bewoners werd en wordt welbewust vernietigd door de bezetter. De onderhandelingen over een vreedzame oplossing slepen zich al veertig jaar voort.

Aldus de situatie anno 2014 in het lid van de Europese Unie: Cyprus.

Waarom heeft u niets in de Nederlandse media gelezen over deze bijzondere mijlpaal van veertig jaar gelezen? Waarom hoort u überhaupt nooit iets over de bezetting van Cyprus?

De Turkse invasie en bezetting van Cyprus in 1974 is door de VN-veiligheidsraad veroordeeld. Volgens het officiële beleid van de EU is de Turkse bezetting onwettig en dient Turkije zich volledig terug te trekken. De EU erkent de Turkse regering in Noord-Cyprus niet.

Turkije heeft veel meer troepen in Noord-Cyprus dan Israël op de Westbank. Grieks-Cyprioten worden in het bezette gebied onderdrukt. In tegenstelling tot de Palestijnen, waarvan 96% zelfbestuur heeft en van bezetting dus geen sprake meer is.

Toch is er in Nederland totaal geen aandacht geweest voor deze veertig jaar bezetting, nota bene van grondgebied dat onder Cypriotisch bestuur zou moeten staan en zo deel zou moeten uitmaken van de EU en van de Eurozone.

Terwijl de Europese Unie aandringt op etikettering en zelfs het boycotten van Israëlische producten uit Judea en Samaria, wordt de bezetting van Cyprus door diezelfde Europese Unie daarentegen gesubsidieerd.

Allerlei projecten in het bezette Noord-Cyprus, bijvoorbeeld de aanleg van wegen, komen in aanmerking voor subsidie van de Europese Unie. 

Het laat de eenzijdige focus op de Joodse staat zien, en niet alleen die van de Europese Unie.

Want stelt u zich eens voor dat Israël de Gaza en de Westbank niet veroverd zou hebben (in een verdedigingsoorlog). En dat dus Gaza nog steeds bezet zou zijn door Egypte en de Westbank nog door Jordanië. Zoals dit van 1948 tot 1967 het geval was.

Dan zou u er waarschijnlijk weinig over horen. Net zo weinig als de mensen er toen over hoorden.

En net zo weinig als u nu hoort over de islamitische bezettingen van West-Sahara door Marokko en Koerdistan en Cyprus door Turkije.

Awi Cohen,

bestuurslid Likoed Nederland.