Staatsgrepen en burgeroorlogen, dichterbij dan u denkt!

Volgens Sid maken figuren in hoge kringen van de (internationale) politiek een vergelijkbare analyse van de stemming in Europa. Hij legt het probleem uit aan de hand van immigratie en de daaropvolgende problemen, hoewel dit zelf niet het hoofdprobleem is.

Hij heeft vernomen dat politici eigenlijk zijn lamgelegd. De harde standpunten en ideeën komen na de coalitieonderhandelingen niet of totaal afgestompt uit de koker. Er blijft een zwak 'iedereen even ontevreden-akkoordje' liggen, wat met hand en tand wordt verdedigd tegenover een oppositie die mag toekijken hoe 76 zetels ieder argument van tafel veegt.

Zo komt het dat bijvoorbeeld harde immigratiestandpunten in de praktijk al een stuk zachter worden. Vervolgens blijft ook daar helemaal níéts van over. Moslims die het land in komen worden niet minder religieuzer (juist meer), zijn er nu in zulke aantallen dat ze hun eigen interne markt in stand kunnen houden én sturen geld naar familie zodat zij ook de oversteek kunnen maken.

De allerarmsten in ontwikkelingslanden kunnen de oversteek sowieso niet maken (kijk maar wat zo'n boottochtje door Mensensmokkel B.V. kost), maar door ontwikkelingshulp juist wél. 'Nou dan stop je daar toch gewoon mee? Opgelost!' Nee, dat kan dus niet. Hierdoor krijgt men namelijk slechte pers, mensenrechten demonstranten met advocaten op hun dak en worden er weer nieuwe Lily's en Howickjes tevoren getoverd. Landen nemen ook haast geen immigranten meer terug of komen met eisen die óók nadelig zijn voor de politicus die erop in zou gaan.

Mocht zo'n volksvertegenwoordiger tóch het lef hebben om alles op het spel te zetten en harde maatregelen door te willen drukken, dan zijn er de volgende problemen:

Politici worden hierdoor belemmerd en actief tegengewerkt, want ieder rapport is zwaar gepolijst. Niet alleen omdat sommige ambtenaren nou perse zo ideologisch bezeten zijn, maar door de eenheidsworstcultuur van kosmopolitisch, links-liberalisme en het regeren van de angst bij een afwijkende mening of interpretatie. Niemand wil 'een complotgekkie', 'doemdenker' of 'xenofoob' zijn als hij denkt iets te hebben waargenomen.

Ambtenaren kunnen er ook niet zo, tussen het uitvoeren van het verkiezingsprogramma door, even uitgeknikkerd worden. Want je bent er als politicus afhankelijk van, dus draait alles uiteindelijk mooi in dezelfde inhoudsloze stroming mee. Politici moeten na een vermoeiende dag even snel de 'saaie en veilige' beleidsstukken accorderen en dat was het weer voor vandaag. Iedereen houdt z'n baan.

Lukkassen spreekt met (begrijpelijk anonieme) figuren uit de hoogste kringen en zij geven toe: