Schokkende cijfers: uit rapport blijkt dat de overheid maar liefst 520.000 levensjaren opofferde!

Uit de interne stukken blijkt dat Wiebes de documenten gezien heeft toentertijd. Hij wist dus wat de gevolgen waren van een lockdown, en we kunnen ervan uitgaan dat dit ook geldt voor de andere leden van het kabinet. Een minister houdt zulke informatie écht niet voor zichzelf. Denken dat dit wel zo is, is enorm naïef.

Om dit impact van de lockdown te berekenen gebruikt Van der Zanden "qaly's" als rekenfactor. Dat zijn "gezonde levensjaren," of eigenlijk quality adjusted life years. Dat is een rationele manier om de impact van maatregelen te berekenen. "Dat lijkt misschien kil maar er is niets zo humaan als deze utilitaristische benadering van een kosten/baten afweging," aldus Van der Zanden. "Qaly’s zijn namelijk niet discriminerend, niet subjectief en daarmee de meest egalitaire manier van beleidmaken die voor handen is. En daarom wordt deze rekenmethode ook al sinds de jaren 80 gehanteerd door overheden."

"Er wordt in deze crisis vanaf het begin gewerkt volgens het beginsel van de Rule of Rescue (de noodzaak die mensen voelen om identificeerbare individuen te redden die geconfronteerd worden met een vermijdbare dood) het en dat is heel even te begrijpen maar daarna moet de ratio terugkeren," gaat de rekenmeester verder, "en utilitarisme weer gaan domineren ten einde de juiste keuzes te maken voor de gehele volksgezondheid en niet enkel de Covid-19 patiënten."

Als je deze informatie tot je neemt, en begrijpt dat er ondanks dit toch besloten is tot een lockdown, kun je eigenlijk maar tot één conclusie komen (hoewel de Internetcensoren ons er ongetwijfeld weer voor zullen straffen): de lockdown was misdadig.