Het is een schoolvoorbeeld van alles wat er mis is met de Nederlandse overheid: er is een probleem, de oplossing ligt voor de hand, maar in plaats van optreden, kletst men zich suf in vergaderzalen en taskforces. Terwijl schapen worden verscheurd door wolven, houdt Den Haag zich bezig met beleidsdocumenten, overlegstructuren en “pilotprojecten.” Staatssecretaris Jean Rummenie riep eind vorig jaar nog stoer dat we “in oorlogstijd” verkeren als het om de wolf gaat. Maar zijn beleid? Dat lijkt eerder op een theekransje dan op een veldslag.
Sinds de terugkeer van de wolf op Nederlandse bodem is er één constante factor: er gebeurt te weinig, te laat, te langzaam. Terwijl boeren wanhopig hun dieren proberen te beschermen, komt de overheid met subsidies voor hekken die zo ingewikkeld zijn dat je er een ingenieur bij nodig hebt. En o ja, we zouden een Wolf Fencing Team krijgen, naar Vlaams voorbeeld. In België bleek dat fantastisch te werken – maar hier? Vier maanden later is er nog steeds niks. Geen team. Geen actie. Geen geld.
Wat we wél hebben: een website die nog steeds niet online is. Plannen waar niemand mee uit de voeten kan. Een debat over wie wanneer recht heeft op een vergoeding – in plaats van maatregelen om te zorgen dat die vergoeding niet nodig ís. Het is hallucinant.
Wat we hier zien is geen incident. Het is een patroon. Of het nu gaat om migratie, stikstof, criminaliteit of, jawel, wolven: de overheid handelt pas als het écht niet anders kan. En dan nog het liefst met een rapport, een commissie en een voorlichtingscampagne. Ondertussen worden boeren in Drenthe en Gelderland met de nek aangekeken omdat ze het beu zijn. Want de wolf wordt heilig verklaard, en de boer? Die moet zich maar aanpassen. “Wolfwerende hekken bouwen, anders geen vergoeding,” zo klinkt het – maar dan wel pas over twee jaar, en alleen in ‘aangewezen wolvengebieden’ die nog helemaal niet bestaan.
Serieus?
Dit hele dossier bewijst hoe Nederland is verworden tot een land dat niet meer durft te handelen. Het lef ontbreekt. De daadkracht is verdwenen. Rummenie zegt dat we in oorlogstijd zitten, maar voert ondertussen beleid dat nog trager is dan een loopgravenoorlog. Tien jaar geleden kwam de eerste wolf Duitsland uit gewandeld. Zes jaar geleden nestelden ze zich in Nederland. En nu, anno 2025, is er nóg niets structureels geregeld.
In plaats van wolven af te schrikken, jaagt de overheid boeren het veld uit.
Het ergste van alles is dat de bevolking dit zat is. Schapenhouders staan machteloos. Burgers in het buitengebied voelen zich onveilig. En politici? Die vergaderen gewoon nog een rondje extra. Want tja, “we willen geen overhaaste beslissingen nemen.” Ondertussen bijt de wolf weer een lammetje dood – maar gelukkig komt er binnenkort een webpagina met informatieve tekenfilmpjes. Dat zal ze leren, die beesten.
Wat nodig is? Een totale mentaliteitsverandering. Geen vrijblijvende subsidies, maar harde grenslijnen. Geen wollig gedoe (pun intended), maar duidelijke keuzes. Als een wolf meerdere keren vee aanvalt, moet hij worden afgeschoten – punt. Als gebieden structureel bedreigd worden, moeten die gebieden worden beschermd – nú, niet over twee jaar. En als Den Haag het lef niet heeft om dat door te drukken, dan moet de regie over dit dossier worden overgedragen aan mensen die wél durven te handelen.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Steun DDS! De Dagelijkse Standaard vecht tegen de stroom in en brengt u het nieuws en de opinie die de mainstream media vaak voor u verzwijgen. Maar dit belangrijke werk kost geld en wij zijn volledig afhankelijk van de steun van onze lezers. Wilt u dat wij doorgaan? Help ons dan met een donatie via BackMe! Elke bijdrage, groot of klein, helpt ons om uw stem te blijven vertegenwoordigen en de strijd voor een écht rechts geluid voort te zetten. Doneer nu via: https://dds.backme.org/
Het is genoeg geweest. We hebben geen behoefte aan plannen, nota’s of praatgroepen. Wat we nodig hebben is bescherming van onze boeren, onze dieren en onze manier van leven. Niet morgen. Vandaag.
Want hoe meer de overheid treuzelt, hoe harder de wolf lacht. En hoe duidelijker het wordt dat we in Nederland geleid worden door mensen die niet weten hoe je knopen doorhakt. Alleen maar hoe je er eindeloos omheen vergadert.