Blijkbaar vinden Nederlandse journalisten het nogal verbazingwekkend dat inlichtingendiensten zoals de CIA soms actief samenwerken met dictators.
Dat leidt ik tenminste af uit de berichtgeving in
De Telegraaf over banden tussen de CIA en Muammer Kaddafi.
De verdreven Libische leider Muammar Kaddafi heeft nauw samengewerkt met de Amerikaanse inlichtingendienst CIA en de Britse dienst MI6. Dat meldden de kranten The Wall Street Journal, The Independent en The Times.
Zo zou een terrorismeverdachte overgebracht zijn naar Libie, zodat hij daar (wellicht met behulp van martelingen) ondervraagd kon worden.
Het gaat hierbij om Abdel Hakim Belhadj.
U zult wellicht bij uzelf denken: ken ik die naam niet ergens van? Nou, dat kan kloppen. Belhadj voert nu namelijk de Libische rebellen aan.
Dat moet ons natuurlijk zorgen baren - de mensen die op Gitmo zaten (waar Belhadj eerst zat) waren terroristen, of in ieder geval extremisten. Aan de andere kant betekent zijn nieuwe rol ook dat hij zelf nu ook nauw samenwerkt met buitenlandse inlichtingendiensten, waaronder ongetwijfeld dezelfde CIA en MI6. Dat komt een buitenstaander die totaal geen verstand heeft van politiek en internationale relaties wellicht vreemd voor, maar de rest van ons weet dat dit er nu eenmaal bij hoort.
Meer van de geschokte Telegraaf:
Uit de documenten blijkt ook dat de toenmalige Libische inlichtingenchef Moussa Koussa warme contacten onderhield met hooggeplaatste CIA-medewerkers. Een toespraak van Kaddafi over zijn wapenarsenaal lijkt te zijn geschreven door de CIA.
De samenwerking tussen de CIA en Kaddafi's bewind was zo goed dat de Amerikanen een permanente aanwezigheid in het Noord-Afrikaanse land hadden, zo blijkt uit een memorandum dat Stephen Kappes van de Amerikaanse inlichtingendienst aan Koussa stuurde. Kappes speelde een belangrijke rol in de onderhandelingen die ertoe leidden dat de Libische leider Muammar Kaddafi in 2003 besloot zijn nucleair programma op te geven.
Met andere woorden, deze zogenaamd hechte band zorgde ervoor dat Kaddafi in de hand gehouden kon worden, en dat hij geen nucleaire wapens in handen kreeg.
Hoe dat verkeerd is ontgaat mij volledig, maar blijkbaar denken onze hooggeachte journalisten daar anders over. Anders kan ik hun geschokte, zelfs bozige reacties niet verklaren.
Luister mensen, het gaat er in de internationale politiek niet om of je andere heersers prima mensen vindt. Het gaat erom dat je de belangen van je land behartigt. Als dat inhoudt dat je (tijdelijk) moet samenwerken met onmensen zoals Kaddafi, het zij zo; dat hoort er nu eenmaal bij.
Wil je dat niet - wil je geen vieze handen krijgen - dan moet je niet de politiek ingaan.
