Schippers: coalitie met ChristenUnie enige realistische optie

Informateur Edith Schippers voerde gisteren gesprekken met de leiders van maar liefst zeven politieke partijen. Na afloop van al die gesprekken bleek maar weer dat ze totaal geen overwicht heeft over haar gesprekspartners: al die clubjes die andere clubjes uitsluiten weigeren water bij de wijn te houden. Volgens Schippers heeft daarom alleen een kabinet met VVD, CDA, D66 en de ChristenUnie nog iets van een kans van slagen. "Alle andere meerderheidsvarianten zijn van tafel," aldus de liberale politica.

Alexander Pechtold en Gert Jan Segers moeten nu dus kiezen of delen: of ze gaan tóch met elkaar om tafel zitten, of het is einde oefening wat betreft een meerderheidskabinet. Segers heeft wat dat betreft al een handreiking gedaan aan Pechtold door te verklaren dat de voltooid leven-wet wat hem betreft "geen breekpunt" zal zijn in de formatie. Dat is opvallend omdat de ChristenUnie geheel terecht tegen dat draconische voorstel is... en dat is dan weer één van de voornaamste redenen waarom D66 geen zaken wil doen met de christelijke partij. Die heeft namelijk 'respect voor leven', ja, ook van ouderen. En dat kan écht niet in deze extreem-seculiere tijden. Toch?

Hoe dan ook, ondanks alle inhoudelijke verschillen tussen D66 en CU -- zeker op moreel en ethisch vlak -- gelooft Schippers dat er bij deze optie toch nog iets van onderhandelingsruimte is. Als dit niet lukt is het wat haar betreft einde oefening met het zoeken naar een meerderheidscoalitie.

Kortom, het wordt VVD-CDA-D66-CU óf er komt gewoon geen officieel meerderheidskabinet. Als dat laatste het geval is blijven er eigenlijk nog maar een paar opties over: een minderheidskabinet van de traditionele partijen óf een (half) zakenkabinet dat steun krijgt van een meerderheid voor een algemeen plan van aanpak, maar dat ook regelmatig op zoek zal moeten gaan naar steun van wisselende meerderheden.

Daarnaast is het opvallend dat er geruchten rondgaan in Den Haag dat er zelfs gezocht kan worden naar een mogelijkheid om PvdA-bewindsleden in het kabinet te houden zonder dat de PvdA daaraan meewerkt -- Jeroen Dijsselbloem wil immers ten koste van alles minister blijven -- en om de PvdA vervolgens voor een voldongen feit te stellen: dan moeten ze tegen hun eigen bewindspersonen stemmen als ze het kabinet kapot willen maken.