Schietpartij uit seksueel marxisme

In de Verenigde Staten vermoordde Elliot Rodger, 22-jarig, minstens zes mensen. Hij liet een video achter waarin hij aangaf dat zijn daad voortkwam uit zijn eenzame bestaan. Zijn hele leven had hij geen meisje gezoend, romantiek of seks gekend. Ondertussen gaven diezelfde meisjes zich weg aan jongens die hij als “bruten” omschreef. In de video ontvouwde hij zijn sinistere plan om een sorority club binnen te vallen en daar “blonde sletten” om te brengen.

Uiteraard zal het hier gaan om de wanhoopsdaad van een gefrustreerde eenling, geworteld in een ongezonde afkeer van vrouwen, geestelijke gebreken en zo verder. Toch zal ik als een filosofische exercitie een verband leggen met bredere trends. Sociaal atomisme. Maatschappelijke versplintering. De seksualisering van de Westerse samenleving.

In de tijd van de verzuiling was het seksuele landschap redelijk gereguleerd. Katholieken mochten niet met protestanten of socialisten trouwen; boeren niet met mensen van adel. Bovendien beperkte de fysieke leefomgeving (afstand) de partnerkeuze. Inmiddels zijn de meeste barrières opgeheven – iedereen kan het nu met iedereen doen.

Althans, dat beeld wordt opgewekt in de media. Denk aan romantische novelles, zoetsappige romcoms, tienerseries en geërotiseerde Hollywood films. Hoewel Westerlingen qua materiële welstand dichterbij elkaar staan dan ooit neemt de emotionele afstand alsmaar toe. Denk aan scheidingen en het stijgende aantal eenpersoonshuishoudens – (het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu voorspelt dat het in 2040 43% zal zijn). Zoals een Europese ambtenaar mij zei: “Ik kan vijf stuks dure merkkleding bezitten, een wat armere Pool bezit er één en is ongeveer even trots.” Monetaire waarde wordt minder belangrijk, seksuele marktwaarde wordt belangrijker. Zaken als merkkleding hebben een onderscheidende functie. Geld en status verhogen de seksuele marktwaarde van het individu. Maar als de kloof qua levensstandaard kleiner wordt neemt de ruilwaarde van seks toe ten opzichte van geld. Zelfs als technologieën als klonen en kunstmatige inseminatie de voortplanting compleet overbodig maken zal seks voor de mensheid steeds belangrijker worden. Seksuele selectie is namelijk een machtig criterium voor narcistische differentiatie. Het is het simpele principe van kunnen zeggen: “Jij voldoet aan mijn standaard” of: “Jij voldoet niet – ik weet dat je me aantrekkelijk vind, maar het is niet wederzijds.”

Omdat we de economische concurrentie te hard achten hebben we deze gereguleerd. Van een compleet vrije markt vreest de meerderheid een dog eat dog race to the bottom. Voor concurrentie op de liefdesmarkt is echter niets geregeld – sinds de ontzuiling is deze enkel harder geworden. Sommigen hebben interessante sekslevens met vele opwindende of exotische partners, anderen zijn jarenlang alleen. In de Westerse samenleving is eenzaamheid bovendien een enorm taboe, schrijft Renzo Verwer in De Liefdesmarkt. De auteur merkt op dat vrouwen die datingsites gebruiken vaak een seksmaatje achter de hand hebben en daarom heel gericht filteren op mannen met een hoge status. Mannen die de sites gebruiken zijn vaak echt alleen. Emotioneel onvervulde personen als deze moordenaar lopen er in de Westerse wereld wel meer rond, maar zij worden politiek totaal genegeerd. Dit is omdat politiek nog steeds bedreven wordt vanuit het marxistische discours – kernvraag is de verdeling van kapitaal en bijbehorende financiële lasten. Ondertussen zijn de sociale structuren die ons stabiele, natuurlijke en vervullende relaties boden sinds ‘68 ondermijnd. Emotie is het nieuwe kapitaal.

De moordenaar onderhield een website genaamd PUA Hate. Oftewel een site waarop men de trucjes van flirtcoaches en verleidingskunstenaars ontmaskert. Het zegt iets over de Westerse samenleving dat in de verkoop van verleidingscursussen veel geld omgaat – blijkbaar voelt flirten niet natuurlijk meer. Uiteraard had de moordenaar zijn toevlucht kunnen nemen tot betaalde liefde, maar het seksueel kapitaal produceert naast het genot van een orgasme ook geborgenheid en emotionele voldoening. Geld geeft alleen tot het eerstgenoemde toegang. Het is inderdaad destructief voor jonge mensen om van dat gevoel buitengesloten te zijn – al helemaal in een samenleving die zo geseksualiseerd is als de onze. Kijk alleen al naar reclames voor bijvoorbeeld aftershave.

Neem als voorbeeld een film Hemel op aarde, waarin een dertienjarige jongen seks heeft met zijn beeldschone Belgische buurmeisje. De gemiddelde ontmaagdingleeftijd van de Nederlandse jongen ligt een stuk hoger. Wel zal een dertienjarige die de film bekijkt al die tijd denken dat hij wat tekort komt. Cruciale jaren bij het opbouwen van de frustratiegrens van de moordenaar.

Al op het schoolplein is uiterlijke schoonheid het criterium waarop groepsleden worden binnen- of buitengesloten. Communisme noch enige andere altruïstische ideologie lukte het narcistische differentiatie uit te bannen. Zelfs in de typische anarchistische communes van de jaren ’60 waar men vrouwen seksueel deelde hadden groepsleiders meer toegang tot hun lichamen dan de rest. Hoe we de welvaart ook ophogen of uitsmeren: individualisme blijft altijd deel van de mens. Hoewel de extreme uitwassen van kapitalisme en communisme zijn gladgestreken met het sociale markt model blijft narcistische differentiatie even sterk – zelfs bij gelijke lonen is er jaloezie over iemands uiterlijk of vriendin. Dit wijst uit dat iedere beschaving – als ze wil aansporen tot ijver en zelfovertreffing – de seksuele selectiemacht moet kanaliseren. Zonder kanalisering zijn er geen grenzen en zonder begrenzing wordt iedere zwakte sterk.