Wolgang Schaüble, ooit minister in de regering van Angela Merkel en nu president van de Duitse Bondsdag, heeft in Duitsland een aantal wenkbrauwen laten optrekken. Na Angela Merkel's ''Islam hoort thuis in Duitsland'', waarschuwt hij juist voor islamitische migratie en de daarbij behorende antisemitische ontwikkeling. ‘Er zijn groeiende zorgen over radicale moslims in Europa, die een boodschap van antizionisme en irrationele haat tegen joden verspreiden,’ zegt Schäuble, ‘Dat gebeurt vooral in Frankrijk, maar ook in Duitsland.’ In Frankrijk werd deze week een 85-jarige joodse vrouw Mireille Knoll vermoord, die de razzia’s tijdens de Tweede Wereldoorlog had overleefd. De politie gaat ervan uit dat de moord werd gepleegd met antisemitisch motief.
Dat zijn harde woorden voor een Duitse politicus. Het Duitse politieke debat zit muurvast als het gaat om de islam en de islamitische
immigratie. De collectieve historische schuld van de Duitsers vormt een obstakel in het ontwikkelen van goed en rationeel beleid, zonder al te veel emotionele inmenging. Schaüble laat zien dat de verbale strijdt nog niet gestreden is en dat de komende jaren het debat zich nog zal ontwikkelen en verhitten.
Zegt de Duitse Bondsdagpresident alleen maar goede dingen? Nee, want in een ander stuk stelt hij zich op als de culturele pacifist zelve:
Iedereen moet het erover eens worden dat de islam een deel van de geschiedenis van Duitsland is geworden. ‘Duitse moslims moeten zich erbij neerleggen dat ze in een land wonen dat niet is gevormd door islamitische tradities,’ zegt Schäuble, ‘en de rest van de bevolking moet accepteren dat er een groeiend aantal moslims in Duitsland woont.’
Alsof het een deterministisch proces is waar niets tegen gedaan kan worden. Mooi Schaüble als je duidelijke problemen benoemt, maar met zo een houding komt het natuurlijk niet goed.
