Je zou toch denken dat zorgcentra na de vele schandalen van de vorige jaren in 2017 extra hun best gaan doen om onze ouderen de zorg te bieden die ze meer dan verdienen. Wederom blijkt echter niets minder waar.
Er bestaat genoeg onrecht in deze wereld, maar weinig dingen zijn zó hartverscheurend als het zien wegkwijnen van mensen die hun hele leven anderen geholpen helpen en nu wanneer zij zelf hulp nodig hebben nul op rekest krijgen. Dat is echter wel de harde waarheid in onze zorgcentra anno 2017. Een dak boven hun hoofd hebben ze, maar daar is ook alles mee gezegd. Waardeloos voedsel - als ze al op tijd wat krijgen -, karige zorg en een totaal gebrek aan activiteiten tegen het letterlijk doodvervelen van onze ouders en grootouders zijn aan de orde van de dag, en reken er maar niet op dat er wat gaat verbeteren.
Een tehuis in Zeist trapt in ieder geval alvast af met de bezuinigingsronde van dit jaar, al hebben ze zelf niet eens het lef om het zo te noemen: ze noemen het liever een manier om "zwarte cijfers te kunnen schrijven". Laag, heel laag.
Het is welbekend dat ouderen in tehuizen niet bepaald veel om handen hebben doordat het personeel simpelweg geen tijd (en soms zin) heeft om activiteiten te ondernemen met de bewoners. Dat leidt natuurlijk tot verveling, en wat doen verveelde mensen al snel doen? Precies, ze gaan wat eten of drinken, en neem ze dat eens kwalijk. Nou is de koelkast van een verzorgingstehuis al niet bepaald een vetpot, maar dat gaat in centra van Charim te Zeist nog veel erger worden. Kopjes koffie, thee, koekjes, soep en andere versnaperingen worden allemaal zo ongeveer verbannen uit deze tehuizen. Nouja, verbannen.. tegen de juiste prijs zijn ze - hoe kan het ook anders - nog wel te krijgen. Iets meer dan twee kopjes thee per dag kan de oudere daar echter niet meer verwachten, laat staan dat er nog een koekje bij zit: zelfs een droog kaakje kan er niet meer vanaf.
Maar hadden we nog iets anders verwacht heden ten dage? De versobering van de ouderenzorg is iets wat al jaren doorzet, en dat terwijl je zou denken dat er met de opkrabbelende economie wel weer wat geld voor is. Toegegeven, dat geld komt mondjesmaat ook weer beschikbaar, maar dat lijken de managers van Nederlandse verzorgingstehuizen nog niet in onze ouderen te steken. Waar dat geld dan wel blijft, laat ik aan uw eigen inbeelding over.