Eindelijk is daar dan de langverwachte reactie van comediènne Sanne Walis de Vries op haar actie daags na het Songfestival, waarin ze de zangeres Netta een anti-Israëlisch en zelfs antisemitisch lied liet zingen, waarin Joden werden weggezet als geldwolven en mededogenloze moordenaars. Het laat haar ijskoud, zegt ze. "Dit overkomt mij. Het gaat vanzelf wel weer voorbij."
Ze heeft er meer dan drie weken overheen laten gaan, maar eindelijk reageert VARA-comediènne Sanne Wallis de Vries op de internationale ophef die ontstond nadat ze daags na de Israëlische winst van het Songfestival het nodig vond om in 'satire' Israël en het jodendom over de knie te halen. Ze haalde het bekende antisemitische fabeltje van stal dat Joden altijd rijk zijn, en dat ze zouden kicken op een zo wreed mogelijke behandeling van de Palestijnen.
Het heeft z'n zoete tijd geduurd, maar Sanne Wallis de Vries heeft eindelijk laten weten hoe ze over de zaken denkt. Verbijsterend genoeg heeft ze geen spijt van haar daden. Ze vindt het "satire" en dat moet nu eenmaal kunnen, zo meldt ze voor de camera's van SBS:
“Ik heb het maar gewoon aangezien. Eigenlijk net als een zwangerschap… Ik heb gedacht bij die ‘rel’: “OK, dit gebeurt dus. Zo reageren mensen. Dit overkomt mij. Het gaat vanzelf wel weer voorbij. Ik zag het volgens mij zoals het bedoeld was: namelijk als satire. En als: de vinger leggen op iets dat blijkbaar gevoelig ligt. Dat moeten we toch mógen doen, is mijn bescheiden mening.”
Zoals je kinderen uit ten treure moet uitleggen: dat je iets mág doen, betekent niet dat je het ook móét doen. Vaak is het beter om de vrijheid van meningsuiting - die vrij absoluut is in dit land - niet te gebruiken om lekker met eeuwenoude tropes over Joden in de rondte te gaan smijten, of om een mooi liedje bedoeld om pestkoppen aan te pakken aanwendt om de enige democratie in het Midden-Oosten voor een soort schietgraag moordland uit te maken.
De tijd heelt alle wonden, maar de tijd brengt helaas niet alle gemankeerde anti-Israël-activisten terug tot de orde. Zo blijkt ook in het geval Sanne Wallis de Vries nu wel weer, nietwaar?