Russische bandietenluchtmacht bombardeert bijna Britten en Amerikanen in Syrië
Als er een overtreffende trap van 'schurkengedrag' was geweest, had deze term zonder twijfel 'Russisch optreden' geheten.
Alsof het niet al moeilijk genoeg is om in het wespennest dat Syrië op te treden tegen de verschillende gewapende jihadistenfacties die daar rondlopen, -rijden en tegenwoordig ook -vliegen. Kennelijk niet, want Rusland heeft besloten dat het naast ISIS, al-Nusra, en een heel bataljon 'rebellen' ook de strijd zal aanbinden met Britten en Amerikanen. Dat lees je goed: bondgenoten in de strijd tegen het terrorisme kunnen er niet meer zeker van zijn dat ome Vlad ze in leven houdt.
Rusland bombardeerde namelijk een legerbasis die van groot belang is voor Britse en Amerikaanse elite-eenheden. Dit zijn dus de bestgetrainde soldaten uit beide landen, die zeer specifieke en gevaarlijke missies uitvoeren wiens werk van levensbelang is voor alle vijanden van ISIS in Syrië en Irak.
Maar Vladimir Poetin geeft daar niet om: die gooit gewoon alles plat wat hem niet zint:
"De Russische luchtmacht heeft aanvallen uitgevoerd op een geheime basis in Syrië die werd gebruikt door speciale eenheden van het Britse en Amerikaanse leger.
De aanval gebeurde op 16 juni, meldt de Amerikaanse krant The Wall Street Journal vrijdag op basis van Amerikaanse functionarissen. Britse functionarissen wilden niet reageren op de berichtgeving.
Een Britse eenheid van twintig elite-soldaten zou korter dan 24 uur voor de bombardementen nog hebben gebruikgemaakt van de basis in het zuiden van Syrië. Door de aanval kwamen naar verluidt vier rebellen om."
En dat doet Poetin niet omdat het een foutje is. Het weinig geloofwaardige Kremlin beroept zich daar wel op, maar de inlichtingendiensten weten meer:
"De Amerikanen vermoeden dat Rusland de aanval uitvoerde om de Amerikanen onder druk te zetten voor betere militaire samenwerking in Syrië."
Dus dan ga je maar afpersen hè? Door andermans vrienden dood te bombarderen. Niet al die rebellen in Syrië deugen even veel, maar het zijn wel ónze weinige deugende rebellen. Ik weet het dus goed gemaakt met Poetin: voor ieder bombardement dat hij uitvoert op Westerse bondgenoten, gooien wij een paar bommen op het Syrische leger - Poetins grote vriendje. Wie niet horen mil, die moet immers maar voelen, en voor Vladimir Poetin wordt het hoog tijd dat hij het eens goed gaat voelen.
