Rusland moet over de brug komen als het weer vriend van het Westen wil worden

Als kennelijke donderslag bij heldere hemel kondigde Poetins minister van buitenlandse zaken Sergej Lavrov vandaag aan uit te zijn op een 'reset 2.0' in de betrekkingen met het Westen:

Die verhoudingen hebben - zoals u weet - ernstige averij opgelopen door het constante gebeuk van Rusland op de oostelijke grenzen van Europa. Na een oorlog in Georgië en het complete economische en militaire destabiliseren van Oekraïne - waarbij zelfs een deel van het land werd ingelijfd en een vliegtuig vol Westerlingen pardoes uit de lucht geknald - heeft Europa logischerwijs Poetin een pakket vol sancties meegegeven.

Voorzichtig lijken die resultaat af te werpen, want investeerders zijn een stuk minder happig met geld in de Russische economie pompen. Ook stijgen de voedselprijzen daar.

Uiteraard voelt Rusland nu dus nattigheid. Economische instabiliteit wordt namelijk maar al te vaak politieke instabiliteit. En in een poging het Poetinregime steviger in het zadel te installeren probeert Lavrov zich nu dus onder die sancties van Europa en Amerika uit te wurmen. Dat is uiteraard zijn taak als minister van buitenlandse zaken, maar dat betekent natuurlijk niet dat het westen Lavrov en Poetin nu huilend in de armen moet vallen.

Rusland moet niet alleen willen pleiten voor een 'reset 2.0', maar ook echt laten zien dat het een ommezwaai wil maken. Kortom: Poetin moet, als hij van die sancties af wil, de daad bij het woord voegen. Rusland moet dus alle steun aan de Oost-Oekraïense terroristenbeweging stoppen, diens medeplichtigheid in de dood van bijna 200 Nederlanders erkennen en wellicht is het ook wel zo fair als Rusland gaat meevechten in Irak en Syrië. De IS is immers net zo'n bedreiging voor het christelijk-orthodoxe Rusland als voor het judeochristelijke Europa.

Pas dan kunnen we praten over een normalisering van betrekkingen tussen het westen en Rusland. En niet eerder.