Rotterdam laat eigen koloniale verleden onderzoeken

Veruit de makkelijkste manier voor de politiek om een discussie te vermijden of plat te leggen is door een uitgebreid onderzoek te laten doen en het liefst door een extern bureau. Zo heb je makkelijk twee jaar ademruimte en als de uitkomsten je niet bevallen huur je gewoon een ander bureau in. Maar goed, in het onwaarschijnlijke geval dat het hier echt om een onderzoek met de juiste intenties gaat ga ik er toch maar op in.

Er is blijkbaar een steeds groter wordende groep die zich onprettig voelt bij de standbeelden van sommige figuren uit de Nederlandse geschiedenis. Het idee erachter is dat men denkt dat ze worden vereerd of een voorbeeld zijn voor komende generaties. Als zo'n figuur dan bepaalde dingen heeft gedaan die wellicht in z'n eigen tijd ook niet helemaal in het morele raamwerk pasten, dan zouden we dat niet moeten vereren, zo stellen zij.

Het probleem hiermee is echter dat er helemaal geen sprake is van verering of het idee dat men zijn voorbeeld maar moet volgen. Het enige wat vereerd wordt is de geschiedenis zelf waar lessen vallen te trekken uit het gedrag en de gedachten van onze voorouders. Dingen die wij verkeerd vinden kunnen ons waarschuwen.

Hiervoor zou het onderzoek wel een functie kunnen vervullen, feit van fictie scheiden en opheldering creëren over wat welke figuur nou precies heeft gedaan. Zolang dat de uitkomst wordt is er niks mis met zo'n onderzoek. Wanneer het een politiek vehikel wordt om de negatieve aspecten uit het zicht te weren, gaan we de verkeerde kant op.