Regulering van CEO-vergoedingen: verspilling van creatieve, intelligente arbeidskrachten

'Altijd een truc klaar voor een hogere beloning', zo kopt de papieren NRC vandaag. Wat blijkt namelijk: topbestuurders, CEO's, laten zich in hun vergoedingen niet beperken door regelgeving. De nieuwswaarde is wat onduidelijk, dit is namelijk al lang bekend: reguleer de vaste salarissen van CEO's en ze laten zich uitbetalen in pensioenrechten; reguleer dat weer en de focus wordt verplaatst naar optieregelingen; wordt dat ook gereguleerd dan richt de CEO zich op gouden parachutes; et cetera.

Zoals de hoogleraar Corporate Governance het in de NRC zegt: "Vast of variabel - het maakt de bestuurder niks uit; het gaat er om wat je onder de streep overhoudt. Het gaat om de euro's." Als voorbeeld wordt Nuon aangehaald, dat mag volgens de Zweedse wet - Nuon is voor 49% in handen van het Zweedse Vattenfal - geen bonussen uitkeren. Het gevolg? Een flinke stijging van het vaste salaris. Maar ook meer gedetailleerde, vernuftigere regelgeving wordt ontweken: je kan reguleren tot je een ons weegt, maar de bedrijfsjuristen vinden altijd wel een mogelijkheid om de regulering te ontwijken.

Regulering is echter meer dan zinloos: het is verspilling van intelligente, creatieve arbeidskrachten. Het citaat van de directeur van de Vereniging van Effectenbezitters (VEB) is wat dat betreft helemaal spot-on: "Als dezelfde creativiteit was ingezet voor innovatie en ondernemerschap, zou ook de AEX-index weer terug zijn op het niveau van voor de crisis - en niet eenderde daaronder." Feit is echter dat je elke arbeidskracht maar één keer kan inzetten: de intelligente bedrijfsjurist die zich bezighoudt met het ontwijken van regelgeving, kan zich niet meer richten op iets dat wérkelijk iets aan de ondernemingswaarde toevoegt.

Prestatieloon, zoals bonussen, lijkt bovendien sowieso voor aandeelhouders weinig interessant, als blijkt dat bestuurders bij elke prestatie het loon ontvangen, doordat ze zelf de doelstellingen mogen formuleren of deze zo vaag blijven dat achteraf de doelstelling altijd bereikt is. Wat is er dan eigenlijk op tegen om weer terug te gaan naar een volledig vast salaris voor bestuurders? Dat is wel zo doorzichtig en dat maakt de echte aandeelhoudersmacht - stemmen met je voeten - ook eenvoudiger.