Prutsminister Hugo de Jonge verprutst ALWEER iets: medicijntekorten na jaar nog steeds niet opgelost

"Ruim een jaar geleden meldde toenmalig minister van Medische Zorg Bruno Bruins (VVD) aan de Tweede Kamer dat er dit jaar een extra medicijnvoorraad zou worden aangelegd, zodat apotheken genoeg pillen hebben liggen," aldus het NRC Handelsblad. Maar wacht! "Daar is niets van terechtgekomen omdat niet duidelijk is wie de voorraad moet betalen. De coronacrisis heeft ook geleid tot minder aandacht voor de tekorten."

Dit is een drama waiting to happen. In de zomer van 2022 zou er volgens Bruins een voorraad van vijf maanden aan (extra) medicijnen moeten liggen, maar dat wordt vrijwel zeker niet gehaald. Het aanleggen ervan duurt namelijk anderhalf tot twee jaar: "Het opbouwen van een medicijnenvoorraad is tijdrovend, omdat de aanvoertijden uit Azië lang zijn en sommige geneesmiddelen maar ééns per jaar worden geproduceerd," legt NRC uit. Dat is toch wat problematisch aangezien de Inspectie voor de Gezondheidszorg vanaf juli 2022 boetes gaat uitdelen als er niet genoeg medicijnen liggen bij farmaceuten en groothandels.

Aanleiding voor de maatregel is het "groeiende pillentekort." Zo waren in 2019 vijftienhonderd geneesmiddelen niet beschikbaar. Dat was weer bijna een verdubbeling ten opzichte van het jaar ervoor, 2018. Uit onderzoek bleek vervolgens dat het aanleggen van medicijnvoorraden het tekort systematisch terug zou brengen met zo'n 75 procent.

Maar ja. De mensen die er verantwoordelijk voor zijn dat dit gebeurt kunnen zich natuurlijk helemaal niet druk maken om het leveren van resultaten. Bruins werd immers opgevolgd door... Hugo de Jonge, de grootste clown van dit kabinet (en dat wil wat zeggen).

Laten we gewoon ophouden met deze bende. Een door de overheid georganiseerde zorg is een bizar sléchte zorg. We hebben het niet meer over de volksgezondheid, maar over de volksongezondheid. En dat komt doordat ministers, staatssecretarissen en ambtenaren de laatsten zijn die zo'n groot project als de zorg zouden moeten leiden.

Het antwoord op deze problematiek is simpel, maar helaas in Nederland ook impopulair. We gaan het pas leren als mensen bij bosjes neervallen: de overheid is niet de oplossing, maar het probleem. Telkens weer. Ook met het chronische medicijntekort in de zorg.