President Vladimir Poetin bezigt weer eens oorlogstaal, en laat ons zien dat de angst in het Westen voor hem zowaar niet een links fabeltje is. 'We kunnen nu elke plek op aarde bereiken met onze nucleaire wapens, en geen enkel raketschild kan ze tegenhouden.' Dat klinkt als een uitspraak uit de mond van de Noord-Koreaanse fopdictator Kim Jong-Un, maar het gaat hier toch echt om woorden van de Russische grote leider, Vladimir Poetin. Die
presenteerde vandaag in zijn jaarlijkse toespraak meerdere toevoegingen aan het wapenarsenaal van
Rusland. Raketten die niet uit de lucht te schieten zijn, onderwaterdrones met kernkoppen die niet eens te detecteren zijn: het staat allemaal tot de beschikking van het Russische leger, als we Poetin mogen geloven. Hij benadrukte dat die enkel ingezet zullen worden bij een aanval op zijn land - Rusland zal nooit als eerste aanvallen - maar de boodschap is duidelijk: de Russen hebben nu, meer dan ooit tevoren, de capaciteiten om de halve wereld in as te leggen.
Betekent dat dat ze dat morgen zullen doen? Nee, natuurlijk niet. Het betekent echter wel dat we te maken hebben met een land dat er niet aan denkt om haar oorlogscapaciteiten te verkleinen. En dat is natuurlijk meer dan logisch: elke zichzelf respecterend land zou dat moeten doen. Het is echter wel een duidelijk teken aan ons dat we Rusland niet tot onze vrienden moeten rekenen, en dat is iets waar sommigen op rechts nog steeds niet aan willen. Ik heb het dan natuurlijk over lieden als Geert Wilders, die deze week op bezoek is in Moskou om daar het Russische parlement toe te spreken en de banden tussen onze beide landen aan te halen. Dat mag hij natuurlijk doen, maar laten we niet naïef wezen: Rusland en het Westen hebben als het erop aankomt wezenlijk andere interesses. Kijk maar naar het Midden-Oosten, waar deze conflicts of interest tot daadwerkelijke conflicten zijn verworden. Alle kanten willen ISIS zo snel mogelijk permanenent uitschakelen, maar voor de rest is de kijk op een oplossing voor Syrië toch echt 100% anders.
De moraal van het verhaal: we kunnen best af en toe samenwerken op gebieden zoals de bestrijding van ISIS - graag zelfs - maar laten we indicentele samenwerking niet verwarren met het nastreven van dezelfde doelen. Goede banden zijn leuk, maar zolang Rusland en het Westen twee aparte werelden blijven - en dat zijn ze uiteindelijk, ondanks het verdwijnen van het IJzeren Gordijn nog steeds - zullen we nooit de beste vrienden worden. En zoals Poetin vandaag weer heeft laten zien, is hij meer dan bereid om die wereld van hem koste van kost te beschermen. En geef hem eens ongelijk: wat die mentaliteit betreft kunnen wij hier nog een hoop van hem leren.