Dus daarom is hij geen premier geworden. Vandaag in De Volkskrant een onnoemelijk slecht stuk over de grootste politicus die Nederland nooit gehad heeft. Menno Ong, "juridisch kennisspecialist bij twee advocatenkantoren" pist zijn blaas leeg over de herinnering aan Pim Fortuyn.
Fortuyn was op de bewuste avond veel minder wellevend en scherpzinnig dan velen nu beweren. Het optreden van Melkert en Dijkstal was, hoewel bepaald onhandig, achteraf best te begrijpen. En Paul Witteman, de grote man van het Nederlandse interview, speelde die bewuste avond een op zijn zachtst gezegd twijfelachtige rol. (bron: Volkskrant)
Wat voor slappe zak ben je als je met zo'n tekst komt? Melkert en Dijkstal faalden op alle fronten. Melkert was totaal niet geïnteresseerd in het debat en vond halverwege de discussie dat dat een geschikt moment was om even een uiltje te knappen. Dijkstal was zo onbeschoft om op te staan uit het debat "omdat de auto stond te wachten". Treinen staan te wachten, auto's vertrekken wanneer je dat wilt. Beiden faalden keihard op het onderdeel 'begrip van het medium televisie'. Er was ook professor Pim, die dwars door de camera heen de huiskamer in wist te komen. Vrolijk, speels, inhoudelijk. De twinkeling in zijn ogen bezorgde hem al een 2-0 voorsprong toen het debat nog niet eens was begonnen.
Menno Ong,
you know shit about politics. Ga lekker
jezelf feliciteren.