Peters' 'superfijn verlangen' kostte u 38.000 euro

Open brief aan mevrouw Mariko Peters, kamerlid voor GroenLinks.

Beste mevrouw Peters,

Ik begrijp wel wat er gebeurd is: u was verliefd. Verliefde mensen doen nu eenmaal gekke dingen. U kon uw geliefde een plezier doen; dat kon u natuurlijk niet laten. Het was zo gemakkelijk om vriend gelukkig te maken. Gewoon een 'ja, toekennen' was al dat nodig was.

Hoewel ik uw situatie toendertijd zeker begrijp, ben ik bang dat u uw boekje niettemin te buiten bent gegaan. U had deze subsidieaanvraag over moeten laten aan een ander; aan iemand die niet beschuldigd kon worden van belangenverstrengeling.

U blijft stug volhouden dat u niets verkeerd heeft gedaan. U zou uw verantwoordelijkheden serieus hebben genomen en meneer Kluijver geen voorkeursbehandelingen hebben gegeven. Vandaag zegt u "de ophef" te begrijpen.

Ik wil u graag geloven. Alleen is er één probleempje: de emails die u en meneer Peters toendertijd met elkaar uitwisselen laten er geen misverstand over bestaan dat u bijzondere warme gevoelens voor elkaar koesterde. U heeft het in deze mails over "duizend kleine gedachten aan jou", "appeltjesgroene glooiende velden" (een leuke poging om dichterlijk over te komen, het moet worden gezegd) en "superfijn verlangen". 

Hoe kunt u op dit moment - aangenomen dat de verliefdheid iets minder heftig is geworden de afgelopen jaren - uw gedrag van toen goedpraten? Het moet voor u - een normaal rationele vrouw, met een mooie carriere in de politiek - toch volstrekt duidelijk zijn dat dit niet door de beugel kon? Hoe kunt u op het pluche blijven zitten als u dit allemaal inderdaad doorheeft?

Beste mevrouw Pieters, lieve Mariko: wanneer neemt u nou eindelijk verantwoordelijkheid voor uw daden? Als u voor uw relatie kiest met meneer Kluijver (en dat heeft u al gedaan): prima, maar stap dan uit de politiek. Op deze manier berokkent u alleen maar zichzelf, uw partij én de hele kamer buitenproportionele schade. 

Doet uzelf een plezier en gooi het bijltje erbij neer. Dan kunnen wij ook ophouden over u te schrijven; wat voor mij een buitengewoon welkome ontwikkeling zou zijn aangezien ik al vanaf dag één Peters-moe ben.

Met vriendelijke groet,

Michael van der Galiën

Redacteur De Dagelijkse Standaard