Pechtold: crisisberaad is "een beschamende vertoning"

In tv-programma Pauw maakte D66-leider Alexander Pechtold gisteravond duidelijk dat hij he-le-maal gehad heeft met het kabinet. De reden is niet dat hij PvdA en VVD niet meer kan steunen - het tegendeel is waar, hij is hun belangrijkste bondgenoot - maar dat ze in zijn ogen op moeten houden met het "crisisberaad en gewoon een oplossing moeten vinden.

Pechtold: "Regel dat bed, bad en brood."

Toen ik Pechtolds reactie hoorde reageerde ik toch wel een tikje verbaasd. Natuurlijk weet ik dat hij 'bed, bad en brood' wil regelen omdat Europa het eist (en in zijn ogen heeft Europa altijd gelijk), maar waarom wil hij het kabinet in vredesnaam ten koste van alles overeind houden? Als het kabinet hierover valt is dat toch alleen maar reden voor hem om een feestje te geven?

Ja, ja, D66 gedoogt het kabinet op het moment en heeft dus wel degelijk wat invloed, maar als er nieuwe verkiezingen komen heeft de partij kans om ministers en staatssecretarissen te leveren. Als Pechtold daar in slaagt gaat hij de partijboeken in als één van de meest succesvolle partijleiders ooit. Het enige dat hij daarvoor nodig heeft is het einde van het kabinet.

Toch lijkt Pechtold daar niet al te positief tegenover te staan, wat je doet afvragen of hij misschien bang is voor nieuwe landelijke verkiezingen? Hoe anders te verklaren dat hij zo zijn best doet om dit kabinet overeind te houden?

Natuurlijk heeft D66 nu meer invloed dan het in jaren heeft gehad, maar dat zal nog veel meer het geval zijn als de partij goed presteert bij nieuwe verkiezingen. Waarom dan toch die angst?

Het moet wel zo zijn dat Pechtold bang is dat hij die goede uitslag niet kan leveren. Als hij vertrouwen in zichzelf en zijn team had zou hij elk excuus aangrijpen om opnieuw naar de stembus te gaan. Dat hij dat niet doet bewijst dat hij er lang niet van overtuigd is dat zijn partij het redt. Peilingen zijn één ding, verkiezingen zijn iets heel anders.

En zo zitten we dus in de situatie dat leden van het kabinet het prima vinden als het valt, terwijl de zogenaamde oppositie juist wil dat het overeind blijft.