Er moet een parlementaire enquête komen naar de invoering van de euro

Wat heeft Van Rompuy dan te zoeken bij deze bijeenkomst ?  Wat doen Barosso en Van Rompuy overigens  bij de G 7 (8),  bijeenkomsten van de Navo of de installatie van de president van Oekraïne ?  De vrede in West-Europa is zwaar bevochten door Amerikaanse, Canadese en Britse militairen en Russische soldaten in het Oosten. De val van het communisme komt vervolgens vooral op het conto van Amerika, de Navo en Polen. Onder Amerikaanse regie is na 1945 een aanzet gegeven voor de Europese samenwerking: geen Marshallhulp zonder Europese samenwerking, dus geen herhaling van Versailles. De ongekende welvaartsgroei in West-Europa na het decennium van wederopbouw, mede mogelijk gemaakt door deze Marshallhulp, vond plaats onder de paraplu van Amerika en was zeker niet of niet uitsluitend de verdienste van de EU, die vanaf 1957 tot 1992 een rampzalig landbouwbeleid en technische economische onderwerpen, zoals mededinging, vrij verkeer en staatsteun, reguleerde. De EU faciliteerde de Europese handel, maar de motor van de welvaartsgroei was het ondernemerschap en handel in de gehele westerse wereld, van Canada, Nieuw-Zeeland, Hong-Kong,  Zwitserland tot Singapore. Het is in ieder geval een feit dat ook de euro daar geen enkel deel aan had. Integendeel, de euro heeft vanaf 2002 aantoonbaar tot de huidige recessie, massawerkloosheid en de totale ontwrichting van het economische, monetaire, sociale en democratische systeem geleid.

Des te opmerkelijker is het dat de EU in 2012 de nobelprijs voor de vrede heeft gekregen, waar deze vrede niet werd bedreigd door EU-landen en de EU dus ook geen vrede kan bewaren. De EU speelt nu een roekeloze en onverantwoordelijk rol in de Oekraïne. Door de EU is ook het conflict op de Balkan in 1991-1999 geëscaleerd. Het is ook deze EU die toen niets heeft gedaan tegen, alweer, concentratiekampen, weer een genocide en weer middeleeuwse belegeringen in hartje Europa. Er is ongetwijfeld van alles en nog wat aan te merken op Amerika,  maar het Europese onbehagen is altijd uitermate selectief en eenzijdig. Het communisme, fascisme en nazisme zijn toch echt Europese uitvindingen. Amerika mag vervolgens wereldwijd puin ruimen en krijgt veelal Europese stank als dank. Ook Afghanistan (Russische inval), Vietnam, Irak, Syrië,  Egypte of Tunesië zijn bijvoorbeeld een Europese (koloniale) erfenis van nog geen 70 jaar oud.

Amerika beweegt zich pas sinds 1945 actief op het Europese politieke toneel, na zich in 1919 vol afkeer en met grote zorg (Verdrag van Versailles) van Europa afgewend te hebben. De herdenking van D’Day in Arromanches  eindigde voor de Britse, Canadese en Amerikaanse veteranen dan ook in mineur toen hun heldenmoed van toen ten grondslag werd gelegd aan de huidige EU en haar eurocraten van nu, die helemaal niets met de bevrijding van Europa en de vrede na 1945 in West-Europa te maken hebben. Een zelfde minachting tonen de EU, haar eurocraten en de nationale ambtelijke, journalistieke en politieke elites voor de eigen burgers. Het cynisme en opportunisme van deze kliek kent echter geen grenzen. De door deze veteranen bereikte vrede wordt misbruikt voor de eigen politieke doeleinden, zoals ook de euro is gelegitimeerd om een nieuwe oorlog te voorkomen, hoewel er niet één Franse, Duitse, Griekse of Italiaanse politicus, militair of extremist  aan oorlog tussen bijvoorbeeld Frankrijk en Duitsland of tussen Italië en Griekenland denkt.  Zelfs D’ Day is niet heilig voor deze Europese eenheidsideologen en hun media. Nog even en de zon draait om de euro. De euro is natuurlijk een totaal mislukt politiek prestigeproject, waarbij de ene mislukte redding weer de andere gedoemde redding oproept. Zo zinkt ook Nederland steeds verder weg in dit nieuwe Europese moeras. De provinciale onbenullen die niet nalaten te verklaren dat Nederland door de koppeling van de gulden aan de D-Mark al lang niet meer soeverein was, belazeren ook op dit punt de burgers. Deze koppeling was een volledig soevereine beslissing, die gemotiveerd was door valide economische motieven.

Op ieder moment was Nederland soeverein dit beleid los te laten, alleen de economische noodzaak ontbrak. Door de euro is Nederland echter overgeleverd aan een tot op het bot corrupte en politieke ECB, ESM en eurocratie waar de onderste regionen van Transparency International en de OECD het beleid bepalen. Het Nederlandse vermogen, economische model, de welvaart, de pensioenpotten en vooral de democratie zijn verkwanseld door een journalistieke, ambtelijke en politieke kliek en een paar multinationals, waar deze ‘grote Europeanen’ vervolgens riant onderdak vinden als lobbyist, eurocraat of directielid.

Ook het IMF is door de euro gecorrumpeerd en onder een Franse politica heeft het IMF welbewust de eigen regels systematisch overtreden. De euro heeft óók het IMF opgeblazen. De meeste leden van het IMF accepteren dit Europese wanbeleid niet langer en richten een eigen fonds op. Het IMF is er immers niet om munten of andere Europese politieke projecten te redden, maar heeft dit wel tot zijn illegale beleid gemaakt. Knot (DNB) verkwanselt met dit doel zelfs  ‘eventjes’ 1 miljard (1.000.000.000) euro aan het IMF. Onderwijl gooien Rutte en Dijsselbloem hoogbejaarde Nederlanders op straat en ontwricht hun wetgeving zelfs huwelijken van een halve eeuw, waar gezinshereniging en kinderbijslag tot in de derde graad heilig is voor asielzoekers. Voor hoogbejaarden gelden echter géén mensenrechten, hoewel ze het land hebben opgebouwd, zodat Rutte elf jaar kan studeren. Het is sowieso al absurd dat Nederland door eurocraten én Rutte met haar traditie en historie van begrotingsdiscipline en spaarzaamheid op één lijn wordt gesteld met Spanje, Frankrijk, Italië en Griekenland, die de geldkraan wéér hebben opengezet om het cliëntèle- en patronagenetwerk te bedienen, dat inmiddels ook in de EU, ECB en Europees Parlement de dienst uitmaakt. Alles uit solidariteit en voor de vrede uiteraard. Van structurele hervormingen is geen sprake en die komen er ook niet. Deze landen zijn wie ze zijn en daarom houden we juist van ze. Tot de invoering van de euro heeft dit uitstekend gefunctioneerd, ook voor de export.

Het is economisch en monetair absurd dat bijvoorbeeld Italië nu nog maar 2% rente betaalt, waar dat tot 2002 nog ruim 10% was. Misschien kan Rutte in dit verband uitleggen waarom Nederland ieder jaar illegaal (tegen het Europese Verdrag, no bail-out) 70 miljoen euro aan Griekenland overmaakt, Griekenland wél kennelijk moeiteloos private leningen tegen 5% lospeutert, maar Nederlandse leningen tegen 1% niet kan terugbetalen? De euro is een tijdbom die steeds sneller zal tikken en uiterlijk in 2020 af zal gaan, als Oost- en Zuid-Europese landen hun explosieve pensioenkosten niet meer kunnen opbrengen. In 2020 gaan de Nederlandse pensioenpotten er aan en zijn er eurobonds, uit solidariteit, voor de export en de vrede uiteraard. Tegen die tijd heeft Zwitserland de Muur van Bern gebouwd, zoals deze witte vlek zich nu al afzet tegen het eurocommunisme van de nieuwe eenheidsideologen.

De huidige discussie in Duitsland over het invoeren van tol op autowegen is het voorland van de EU, zoals het door Air France leeggezogen KLM het lot van Nederland symboliseert. Prominente Duitse politici van de partij van Merkel willen een tolheffing in de gehele EU, omdat alles één moet zijn in de EU. Niet die 57% van de burgers zijn het probleem, die uit minachting niet stemmen voor een Europees Parlement, dat niet representatief, niet Europees en geen parlement is, laat staan de vele burgers die uit onvrede, woede en machteloosheid noodgedwongen hun heil zoeken in andere partijen. De extremistische en revolutionaire partijen zijn het CDA, VVD, PvdA, GroenLinks en D’66 en hun Europese equivalenten. Deze partijen heffen met een pennenstreek alles van eeuwenoude waarde op, grenzen, munten, nationale parlementen, integriteit, transparantie, goed huisvaderschap, DNB, en de soevereiniteit. Wat krijgen de burgers terug? Verhofstadt, Juncker, Schulz, ECB, ESM, Europese Mandarijnen, grenzen in Europa’s meest corrupte en criminele landen, 30 jaar lang geen goedkeuring van de Europese Rekenkamer, systematisch wanbeleid bij structuur- en regionale fondsen, ongegeneerde zelfverrijking en nepotisme binnen de eurocratie en het Europees Parlement. Misschien wordt het eens tijd voor een parlementair enquête naar de invoering van de euro. Nationale incidenten zijn niemandalletjes bij dit Europese wanbeleid.