Öztürk maakt zichzelf nu echt belachelijk: vergelijkt Nederlanders met een koud kopje Turkse thee

Meestal is het huilen met de heren van DENK, maar heel soms is het ook lachen, of tenminste een combinatie van beide.

"Stel dat we Nederland voorstellen als een kopje thee, en de nieuwkomer als een suiker", begint Öztürk in zijn beste Nederlands. "Scherp en lekker", vervolgt hij. Dat scherp is volgens mij eerder van toepassing op die nieuwkomers dan de suiker, maar goed. In de zoveelste vergadering van de commissie "Racisme!" vond DENK'er Selçuk Öztürk, altijd nogal prominent aanwezig bij die bijeenkomsten, het weer eens nodig om te laten zien hoe slecht onze overheid gefaald heeft wat betreft de integratie van nieuwkomers in ons land. Wat dat betreft heeft hij natuurlijk helemaal gelijk, zij het niet dat hij de schuld helaas bij de verkeerde partij neerlegt én dat hij zelf nou niet echt zijn best doet om wel geïntegreerd over te komen.

Waar de andere leden van de commissie namelijk gewoon met een glas water zijn verhaal moeten aanhoren, zit meneer Selçuk 'In Turkije is alles beter' Öztürk met een kopje Turkse thee in een typisch Turks theeglas zijn vermoeiende rede te houden. Centraal in dat droevige stukje toneel staat datzelfde kopje thee, wat volgens hem de Nederlandse samenleving moet voorstellen. De nieuwkomers in Nederland zijn "een suiker" en zouden moeten oplossen in de thee. Daarvoor is het echter niet genoeg om de suiker slechts in de vloeistof te gieten: de overheidslepel moet ook nog even flink roeren om het mengsel compleet te maken. Tot zover vooruit, maar dan vervalt de DENK-schreeuwer al snel in zijn vertrouwde patronen. Het probleem zit hem namelijk niet bij die lepel of suiker, maar bij de thee die te koud is om te mengen! En ja, dan clustert al die suiker op de bodem, waarna de overheid het lepeltje omdraait en gaat zitten "hakken", wat "heel veel pijn doet", aldus Selçuk. Zijn oplossing kunnen we natuurlijk allemaal wel raden: niet die suiker moet bewerkt worden, maar die racistische thee moet letterlijk en figuurlijk opgewarmd worden om meer nieuwe suiker op te kunnen nemen:

Toegegeven, Öztürk verdient wel een complimentje voor zijn creativiteit. Helaas raakt deze hele vergelijking, hoe leuk gevonden ook, kant noch wal. Laat ik zelf eens proberen met een alternatief te komen: ik zou namelijk eerder zeggen dat die suiker prima mengt met de thee. Het probleem is echter dat hoe goed je ook roert en hoe warm die thee ook is, je de suiker altijd blijft proeven doordat deze nu eenmaal zo'n andere smaak heeft vergeleken met de thee. Daar kan die suiker weinig aan doen, maar het blijft een feit. En ja: hoe meer suiker je toevoegt, hoe meer die thee naar suiker gaat smaken, totdat je uiteindelijk niets meer van de oorspronkelijke thee proeft. Sterker nog: op een gegeven moment zit er al zoveel suiker in, dat die niet meer in de thee opgenomen kan worden omdat er nauwelijks nog echte thee over is. Dát, Selçuk, lijkt mij een geschiktere metafoor als we het over integratie hebben!