Oxfam Novib: hypocriete Westerse landen komen hun eigen klimaatafspraken niet na
We weten dat het Westen vaak een moralistische houding aanneemt en hoge doelen stelt, maar in de uitvoering erg vaak tekort schiet. Het continue switchen tussen de dominee en de koopman zorgt er uiteindelijk voor dat het Westen nogal eens als 'hypocriet' bekend staat. Terecht, want het is toch elke keer raak, net als nu.
De afspraak om jaarlijks honderd miljard dollar te betalen, vanaf 2020, werd al bijna 10 jaar geleden gemaakt op de klimaattop in Kopenhagen. Met het geld moeten landen worden geholpen om hun uitstoot naar beneden te brengen èn om de gevolgen van extreem weer op te vangen. "Maar nog altijd is niet afgesproken hoe de honderd miljard dollar verdeeld moet worden", zegt Bertram Zagema van Oxfam Novib.
"Tegelijk is het wel een heel belangrijk onderdeel van het Klimaatakkoord van Parijs. Ook arme landen moeten veel geld uitgeven om te switchen naar duurzame energiebronnen. Toen het Klimaatakkoord van Parijs werd gesloten, in 2015, was er grote overeenstemming over dat landen die verantwoordelijk zijn voor het klimaatprobleem, arme landen financieel moeten gaan helpen."
"Het probleem is nu dat de landen die dit geld het hardst nodig hebben, het minst in staat zijn om druk uit te oefenen." Dat komt omdat het hierbij om veelal de armste landen van de wereld gaat. Bijvoorbeeld kleine eilandstaten, die last hebben van tyfoons en de stijgende zeespiegel. Orkanen worden steeds krachtiger, en het vermoeden bestaat dat dat komt door klimaatverandering", zegt Zagema.
Op het moment dat ik dit soort stukken lees, dan krijg ik steeds het gevoel om hard te lachen, omdat ik onze politici voor me zie, kibbelen over klimaatverandering en duurzaamheid. De menselijke hybris is het best te herkennen in de politieke klasse, waarin er veel gepraat wordt over maatregelen tegen klimaatverandering, maar het uiteindelijk niet implementeert als erkend beleid.
Niet dat ik het niet erg vind, als conservatief vind ik dat we zeer rustig aan moeten doen met het invoeren van drastische veranderingen. Natuurlijk, er moeten dingen veranderen, maar waarom altijd dat hoogdravende gedrag en de oproep tot radicale snelle veranderingen? Laten we goed overdenken waar we mee bezig zijn, want met een opgejaagde houding komen we nergens. Zo erg vind ik deze hypocrisie in de uitvoering dan ook niet, maar het is de hypocrisie an sich dat mij frustreert.
