Volgens Michael Heemels ging hij aan de drank én drugs omdat hij niet met de druk kon omgaan. Geert Wilders liet hem namelijk geen moment met rust. In
gesprek met de Volkskrant zegt Heemels dat werken onder Geert Wilders ongelooflijk zwaar en moeilijk is. Als je zijn beschrijving leest kun je maar tot één conclusie komen: Wilders is behoorlijk dictatoriaal ingesteld en eist van zijn mensen dat ze zich letterlijk kapotwerken.
Dat is natuurlijk niet plezant, maar verrassend? Nee, dat is het niet. Meer Kamerleden zitten zo in elkaar. Dat is ook niet zo gek: Kamerleden zijn over het algemeen -- en dat geldt zeker voor kopstukken van partijen -- ongelooflijk ambitieus. Als je voor ze werkt weet je dus dat je tot het gaatje zal moeten gaan. Dat doen ze zelf immers óók.
Volgens Heemels was de druk op hem te groot. Hij kon daar niet mee omgaan. Het resultaat? Hij greep naar de fles én gebruikte op een gegeven moment maar liefst 5 gram cocaïne. Hij bekostigde zijn verslavingen door letterlijk te stelen van de
PVV. Volgens hemzelf gaat het om zo'n 110.000 euro, volgens de PVV is het waarschijnlijker dat hij 175.000 euro verduisterd heeft.
In gesprek met
de Volkskrant legt Heemels uit hoe het, volgens hem dan, zover kon komen:
De krant had inzage in honderden mails van Wilders, die zijn relaas over de hoge werkdruk ondersteunen. Ook sprak de Volkskrant met zes voormalige PVV-collega's die bevestigen hoe het er binnen de partij aan toegaat...
Wilders communiceert via mail, Whatsapp en sms. 'Zijn vragen waren commando's. Als hij iets wilde, stuurde hij een mail. Daarop moest ik bevestigen met 'ok'. Als ik dat niet deed, kreeg ik binnen een halve minuut een appje: 'zie mail'. Als ik dan nog niks deed, kreeg ik een sms: 'waarom reageer je niet?' Als het dan weer te lang duurde, werd ik gebeld door de secretaresse. Zelf belde hij bijna nooit.'
Volgens Heemels werd het allemaal nog erger omdat Wilders -- wie had het durven denken?! -- bijzonder achterdochtig is:
'Ik werd niet geacht contact te hebben met collega's. Als hij dat merkte, zei hij: je bent mijn medewerker, je werkt voor mij, ik wil niet dat in gesprekken informatie wordt uitgewisseld. Ik zag natuurlijk wel mensen bij de koffieautomaat, maar dan hielden we het oppervlakkig. Je zei gedag, dat was het.
'Uitgebreid lunchen met elkaar was ook niet de bedoeling. Dan kwam er commentaar. Hij is heel achterdochtig. Dan zei hij: 'ik moet je kunnen vertrouwen, anders stap je maar op.
En die werkdruk he!
'Als de secretaresse belde dat Geert je wilde zien, moest je alles uit je handen laten vallen en naar zijn kamer komen. Daar zei hij meteen wat hij wilde. Soms wilde hij weten hoe hij vandaag op tv kon komen. Binnen een kwartier moest ik dan met een idee komen.'... 'Geert wilde alles nú hebben', zegt Heemels. 'Hij wilde meteen als eerste kunnen reageren, er bovenop zitten.'
De Volkskrant, die inzage heeft gehad in de emails en appberichtjes van Wilders aan Heemels, bevestigt dat dit inderdaad zo is. Wilders eiste altijd meteen antwoord. Was dat niet zo dan ging hij Heemels daadwerkelijk stalken: van emails, naar appjes en uiteindelijk naar telefoontjes. Hij werd er gek van.
Daardoor nam de druk steeds verder toe. Het gevolg? Heemels gebruikte steeds meer en stal dus ook steeds meer.
Aan de ene kant is het zeker een triest verhaal. Heemels is echt van golden boy naar het kind van de rekening gegaan, en dat in vrij weinig tijd. Anders dan Heemels zelf aangeeft -- hij zegt weliswaar een keer dat het zijn eigen verantwoordelijkheid was, maar huilt vervolgens continu dat Wilders hem zo oneerlijk behandelde -- is dat toch echt zijn eigen schuld. Als hij het niet aankon om op deze manier te werken had hij gewoon ontslag moeten nemen. Er zijn genoeg mensen die dat doen. En voor hem was dat niet moeilijker dan voor een ander: hij was nog maar een twintiger. Hij had dus niet de zorgen en verplichtingen die een gemiddelde veertiger heeft.
En dat brengt ons bij het volgende punt: is het niet merkwaardig dat de Volkskrant dit verhaal nu publiceert, op het moment dat de verkiezingscampagne eigenlijk al begonnen is? Als je niet beter wist zou je bijna denken dat de linkse krant een agenda heeft: Wilders zoveel mogelijk beschadigen voor we naar de stembus gaan.
Natuurlijk betekent dit niet dat ik aan Heemels' beschrijving twijfel. Sterker nog, ik hoor al tijden vergelijkbare verhalen, wat ook voor andere journalisten, bloggers en columnisten geldt. Ja, Wilders is een bijzonder moeilijke baas. Daar twijfelt niemand aan. Maar dat is geen reden om bijna twee ton van zijn partij te stelen en/of massaal aan de drugs en de drank te gaan. Die verantwoordelijkheid ligt helemaal bij Heemels zelf. Als hij het niet aankon had hij gewoon ontslag moeten nemen. Tenzij je omkomt van de honger heeft niemand een goed excuus om te stelen.
